اثر بانک های شیر انسان و شیر مادر بر رشد میکروبیوم روده نوزاد

به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، در یک مطالعه اخیر در مجله Nutrients، دانشمندان عملکرد بانک های شیر انسان (HMBs) و نتایج سلامت نوزادانی که با شیر اهدایی انسان تغذیه می شوند را بررسی می کنند.

نوزادانی که به صورت واژینال متولد می شوند در معرض میکروبیوتای واژن و مدفوع مادر قرار می گیرند که عمدتاً از اعضای جنس Prevotella، Escherichia/Shigella Lactobacillus، Bacteroides، Atopobium و Bifidobacterium تشکیل شده است. در مقایسه، نوزادانی که از طریق سزارین به دنیا می آیند در معرض میکروبیوتای پوست مادر و محیط بیمارستان قرار می گیرند که به سطوح بالاتر گونه های استافیلوکوکوس، کلبسیلا و اشریشیا کلی نسبت داده می شود که متعاقباً میکروبیوتای روده را کلونیزه می کند و همچنین سطوح باکتریوئیدها و بیفیدوباکتریوم را کاهش می دهد.

مصرف شیر مادر مهمترین عامل برای کلونیزاسیون بهینه و ایجاد میکروبیوتای روده نوزاد است. الیگوساکاریدها جزء کلیدی شیر مادر هستند که از رشد باکتری های مفید مانند لاکتوباسیلوس، بیفیدوباکتریوم و باکتریویدها حمایت می کنند. حالت تغذیه نیز برای استعمار اولیه میکروبیوتا بسیار مهم است، زیرا باکتری های مفیدی مانند لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم موجود در نوک پستان مادر نیز در طول شیردهی منتقل می شوند.

در صورت زایمان زودرس یا پاتولوژی زودرس ممکن است شیردهی امکان پذیر نباشد. اگرچه به این نوزادان اغلب شیر خشک برای نوزادان ارائه می شود، دستورالعمل های تغذیه ای و بهداشتی بین المللی رسمی استفاده از شیر انسان اهدایی (DHM) از بانک های شیر انسان را توصیه می کنند.

تصویر: مقایسه اجزای اصلی تغذیه ای و زیست فعال بین منابع مختلف تغذیه نوزاد: شیر خود مادر، شیر پاستوریزه اهداکننده و شیر خشک تجاری نوزاد.

هر زن سالمی که سبک زندگی سالمی داشته باشد می تواند اهداکننده شیر انسان شود. در طول فرآیند اهدا، انجمن بانک شیر اروپا (EMBA) آزمایش سرولوژیکی اهداکنندگان، انجام یک مصاحبه شفاهی، کسب رضایت قبلی در مورد استفاده از شیر، آموزش اهداکنندگان در مورد مسائل بهداشتی و ارائه حمایت مستمر مناسب را توصیه می کند.

معیارهای خروج EMBA شامل افراد سیگاری، مصرف کنندگان مواد مخدر تفریحی، عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، سیفلیس یا ویروس T-لنفوتروپیک انسانی، هپاتیت B یا C، مصرف کنندگان داروهایی که در لیست داروهای مورد تایید EMBA نیستند، داشتن خالکوبی یا سوراخ کردن، و پیروی از یک رژیم غذایی وگان بدون مکمل B12.

شیر به دست آمده از طریق HMB ها باید پاستوریزه شود، که متعاقباً عوامل باکتریایی و ویروسی را غیرفعال می کند تا مواد مغذی مفید شیر انسان مانند اسیدهای چرب، لاکتوز و بیشتر مواد معدنی را حفظ کند. با این حال، مداخلات گرمایی ممکن است منجر به کاهش ترکیبات زیست فعال مانند سلول های ایمنی، هورمون ها، سیتوکین ها، ایمونوگلوبولین ها و ویتامین های محلول در آب شود.

چندین پروتئین و آنزیم از جمله لیپاز، آمیلاز، لاکتوفرین و آمیلاز به دلیل مداخلات حرارتی فعالیت خود را کاهش می دهند. قابل ذکر است که الیگوساکاریدهای شیر انسان (HMOs) در برابر پاستوریزه شدن مقاوم هستند و در شیر مادر اهدایی در دسترس باقی می مانند. علاوه بر این، HMB ها غنی سازی استاندارد را بر اساس محتوای ریز مغذی شیر انجام می دهند.

از آنجایی که عملیات حرارتی ترکیب شیر را تغییر می دهد، بسیاری از تکنیک های جایگزین، از جمله پاستوریزاسیون کوتاه مدت در دمای بالا (HTST)، تابش اشعه ماوراء بنفش-C (UV-C)، پردازش با فشار بالا (HPP)، و فراصوت حرارتی نیز استفاده شده است. روش HPP آسیب کمتری به اگزوزوم ها و محتوای میکروریبونوکلئیک اسید (miRNA) آنها وارد می کند، در حالی که درمان UV-C با موفقیت اجزای مهم زیست فعال شیر تازه انسان را حفظ می کند.

EMBA روش پاستوریزه نگهدارنده (HoP) را ایمن ترین روش برای درمان DHM با وجود حذف باکتری های مفید از شیر از طریق این فرآیند می داند. بنابراین، بهبودهای تکنولوژیکی برای به حداقل رساندن تخریب اجزای مفید مورد نیاز است.

نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می شوند، در مقایسه با نوزادانی که با شیر خشک تغذیه می شوند، دارای سطوح بالاتری از باکتری های مفید روده مانند بیفیدوباکتریوم هستند. در واقع، مشخصات میکروبی روده نوزادان تغذیه شده با شیر انسان به طور قابل توجهی با آنهایی که با شیر خشک گاو تغذیه می شوند، متفاوت است.

به عنوان مثال، سطوح پایین تر کلستریدیوم و سطوح بالاتر Veillonella، Bifidobacterium و Propionibacterium در مشخصات میکروبیوم روده نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می شوند، مشاهده شده است. این میکروارگانیسم ها اسیدهای چرب زنجیره کوتاه ضد التهابی (SCFAs) تولید می کنند.

چندین مطالعه نشان داده اند که تغذیه با شیر مادر در اوایل زندگی به طور مطلوب رشد میکروبیوتای روده را در نوزادان شکل می دهد. شیر انسان خطر انتروکولیت نکروزان (NEC) را کاهش می دهد، یک بیماری دستگاه گوارش که عموماً نوزادان نارس را تحت تاثیر قرار می دهد و با تاخیر در بلوغ میکروبیوتای روده مرتبط است. مطالعات همچنین نشان داده اند که ایمونوگلوبولین A شیر انسان (IgA) نقش کلیدی در جلوگیری از NEC در نوزادان ترم و نارس دارد.

تغذیه با شیر خشک می تواند منجر به افزایش وزن سریع در دوران کودکی شود، برخلاف شیردهی که از چاقی کودکان جلوگیری می کند. در سه تا شش ماه اول زندگی یک نوزاد، شیردهی خطر ابتلا به بیماری های آتوپیک مانند آسم را کاهش می دهد. شیر مادر همچنین رشد عصبی شناختی نوزادان نارس را بهبود می بخشد.