اختلال ژنتیکی و عفونت های فرصت طلب

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، یک کنسرسیوم بین المللی، یک اختلال ژنتیکی جدید را کشف کرده است که باعث نقص ایمنی و حساسیت عمیق به عفونت های فرصت طلب از جمله پنومونی قارچی تهدیدکننده زندگی می شود. این کشف که در 20 ژانویه در ژورنال Science Immunology گزارش شد، به شناسایی افرادی که حامل این خطای ذاتی ایمنی (IEI) هستند، کمک خواهد کرد. Martínez-Barricarte گفت: «یافته های ما مبنای تشخیص ژنتیکی و درمان پیشگیرانه برای این گروه از بیماران را فراهم می کند. IEI که به عنوان نقص ایمنی اولیه نیز شناخته می شود، نقص ژنتیکی است که با افزایش حساسیت به بیماری های عفونی، خودایمنی، اختلالات ضد التهابی، آلرژی و در برخی موارد سرطان مشخص می شود. تا به امروز، 485 IEI مختلف شناسایی شده است. در حال حاضر تصور می شود که آنها در هر 1000 تا 5000 تولد رخ می دهند و به اندازه سایر اختلالات ژنتیکی از جمله فیبروز کیستیک و دیستروفی عضلانی دوشن شیوع پیدا می کنند. علیرغم پیشرفت های پزشکی اخیر، حدود نیمی از بیماران مبتلا به IEI هنوز فاقد تشخیص ژنتیکی هستند که می تواند به آنها کمک کند از بیماری های ناتوان کننده و مرگ جلوگیری کنند. به همین دلیل این تحقیق بسیار مهم است.

جزئیات اختلال ژنتیکی

علت این اختلال، جهش در ژن پروتئین IRF4 است، یک فاکتور رونویسی که برای توسعه و عملکرد گلبول های سفید B و T و همچنین سایر سلول های ایمنی نقش اساسی دارد. تیم مطالعه کننده پس از مشورت با کارشناسان IRF4 در موسسه Imagine برای مطالعه و درمان بیماری های ژنتیکی در پاریس، به آنها گفته شد که هفت گروه دیگر به طور مستقل همان جهش را مشخص می کنند. آنها اکنون به عنوان کنسرسیوم بین المللی IRF4 همکاری می کنند. کنسرسیوم هفت بیمار از شش خانواده غیر مرتبط را در چهار قاره با نقص ایمنی ترکیبی عمیق شناسایی کرد که عفونت های مکرر و جدی از جمله ذات الریه ناشی از قارچ Pneumocystis jirovecii را تجربه کردند. هر بیمار جهش یکسانی در حوزه اتصال به DNA IRF4 داشت. فنوتیپ گسترده سلول های خونی بیماران، ناهنجاری های سلول های ایمنی مرتبط با بیماری، از جمله اختلال در بلوغ سلول های B تولیدکننده آنتی بادی، و کاهش تولید سلول های T سیتوکین های مبارزه کننده با عفونت را نشان داد.

نتیجه مطالعات

محققان همچنین دریافتند این جهش دارای اثر "چند شکلی" است که برای فعال سازی و تمایز سلول های ایمنی مضر است. در حالی که IRF4 جهش یافته به DNA با میل ترکیبی بالاتر از شکل بومی پروتئین (به روش هایپرمورفیک) متصل می شود، فعالیت رونویسی آن به طور مشترک، ژن های متعارف کاهش می یابد (هیپومورفیک) و به سایت های DNA دیگر (در یک نئومورفیک) متصل می شود. این فعالیت چند شکلی مکانیسم جدیدی برای بیماری های انسانی است. محققان نتیجه گیری کردند که انواع گونه ها با فعالیت چندشکلی ممکن است در سلامت و بیماری گسترده تر باشند.