استفاده از سلول های بنیادی برای درمان دیابت نوع یک

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، به دنبال نتایج دلگرم کننده از تحقیقات پیش بالینی و یک کارآزمایی بالینی اخیر بر روی درمان های مبتنی بر سلول های بنیادی برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 1، محققان اکنون در حال کار بر روی به حداکثر رساندن عملکرد و پتانسیل درمان های مبتنی بر سلول های بنیادی برای کاربردهای آینده در بیماران هستند. بر اساس برآوردهای اخیر بیش از 8 میلیارد نفر در سراسر جهان با دیابت نوع 1 (T1D) زندگی می کنند. در T1D، سلول های بتای لوزالمعده به اندازه کافی هورمون انسولین نمی سازند، زیرا سلول های بتا توسط سیستم ایمنی تخریب می شوند که منجر به افزایش سطح قند خون از سطح طبیعی می شود. با گذشت زمان، T1D می تواند منجر به آسیب شدید اندام شود. هیچ درمانی برای T1D وجود ندارد و درمان استاندارد مکمل روزانه انسولین است، اما برخی از بیماران در حفظ سطح قند خون خود در محدوده طبیعی مشکل دارند و خطر ابتلا به عوارض ناشی از این بیماری را دارند.

سلول های بنیادی پرتوان انسانی (hPSCs) به دلیل تکثیر سریع و توانایی تمایز به هر نوع سلولی که در بدن انسان یافت می شود، نوید یک منبع سلولی فراوان برای تلاش های سلول درمانی برای درمان بیماری های مختلف را می دهد. دیابت نوع 1 (T1D) با تخریب اشتباه سلول های بتای پانکراس تولید کننده انسولین توسط سیستم ایمنی بدن خود بیمار مشخص می شود. افراد مبتلا به T1D به تامین انسولین اگزوژن به عنوان یک درمان تکیه می کنند، اما عوارض طولانی مدت شدیدی که بر اندام های اصلی از جمله قلب، رگ های خونی، اعصاب و کلیه ها تاثیر می گذارد همچنان ادامه دارد. علاوه بر این، خطر هیپوگلیسمی تهدید کننده زندگی ناشی از تزریق بیش از حد انسولین، کیفیت زندگی را به شدت کاهش می دهد. خوشه های sBC یک جمعیت سلولی ناهمگن هستند. در حالی که به طور معمول 20٪ تا 50٪ از تمام سلول های موجود در خوشه های sBC انسولین را بیان می کنند، سایر سلول های غدد درون ریز و غیر غدد درون ریز با نسبت های متغیر وجود دارند. sBCهای تولید شده اولیه، اگرچه با توانایی آنها در ترشح انسولین در پاسخ به چالش استاتیک گلوکز، عملکردی دارند، اما فنوتیپی شبیه به سلول های بتای نابالغ جنینی نشان می دهند. sBC های نابالغ در ترشح انسولین تحریک شده با گلوکز حساس تر (dGSIS) با استفاده از سیستم های سنجش پرفیوژن پاسخ گلوکز را نشان نمی دهند.

یک گزینه درمانی جایگزین در حال بررسی برای بیماران T1D پیوند سلول های بتا است و گزارش های خبری این امید را ایجاد کرده است که سلول های بتای مشتق شده از سلول های بنیادی می توانند به درمان جایگزین و قابل تجدید برای بیماران تبدیل شوند. در سال های اخیر، محققان در تولید تعداد زیادی سلول بتای مشتق از سلول های بنیادی (BCs) در آزمایشگاه پیشرفت زیادی کرده اند، اما روش های فعلی برای ساخت سلول های بنیادی بالغ و عملکردی و حذف سلول های بنیادی باقی مانده که ممکن است باعث ایجاد تومور در بیماران شود. پرهزینه و کار سنگین هستند و بنابراین اجرای آن در مقیاس بزرگ دشوار است. اکنون روشی ساده برای رسیدگی به این مسائل ارائه شده است. هولگر راس و همکارانش از دانشگاه فلوریدا در ایالات متحده دریافتند که غیر BCهای تقسیم شده و بالقوه تومورزا را می توان با یک درمان مختصر با یک داروی شیمی درمانی از کشت BCs حذف کرد. این روش نه تنها از رشد بیش از حد پیوند و تشکیل تومور پس از پیوند به موش های دیابتی جلوگیری کرد، بلکه بلوغ و عملکرد سلولی را نیز افزایش داد. بر این اساس، این روش ممکن است زمان و هزینه مربوط به تولید پیوندهای sBC ایمن و کارآمد را کاهش دهد و در نهایت به افزایش دسترسی بیشتر بیماران مبتلا به T1D به این نوع درمان کمک کند.