افزایش ابتلا به اسکیزوفرنی بر اثر آلودگی هوا
به گزارش روابط عمومی پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، نتایج یک تحقیق جدید نشان می دهند که آلودگی هوا ساختار مغز کودکان را تغییر داده و باعث بروز برخی از اختلالات روانپزشکی از جمله اسکیزوفرنی، اختلالات اوتیسم و اختلالات وسواس فکری ـ اجباری خواهد شد.
اسکیزوفرنی یک اختلال مزمن سلامت روان است که باعث می شود افراد مبتلا فکر، احساس و درک جهان را متفاوت از جمعیت عمومی داشته باشند. مشخصه آن دوره های جنون است که معمولاً همراه با توهم یا هذیان است.
شیوع آن تقریباً 1٪ در سراسر جهان تخمین زده می شود، اگرچه برخی مطالعات ادعا می کنند که نرخ گزارش بسیار پایین تر از 0.4٪ است. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به دلیل افزایش خطر سایر بیماری ها و خودکشی، خطر مرگ و میر بیشتری دارند.
اسکیزوفرنی معمولاً در سنین نوجوانی یا جوانی ظاهر می شود و زنان و مردان را به طور مساوی تحت تأثیر قرار می دهد. معمولاً سال های اولیه پس از تشخیص دشوار است، اما معمولاً پس از این زمان به ثبات نسبی می رسد. با این حال، اکثر بیماران هرگز به وضعیت قبل از بیماری باز نمی گردند.
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است طیف وسیعی از علائم را تجربه کنند که می تواند به طور کلی به عنوان علائم مثبت، منفی، شناختی و خلقی طبقه بندی شود.
اگرچه هیچ ژن خاصی برای افزایش خطر اسکیزوفرنی وجود ندارد، اما اغلب در خانواده ها وجود دارد و تصور می شود که یک پیوند ژنتیکی دارد. افرادی که خواهر یا برادرشان مبتلا به اسکیزوفرنی هستند بیشتر در معرض ابتلا هستند و این خطر در دوقلو های همسان با ژن های مشابه بیشتر است.
نتایج یک تحقیق جدید که توسط دانشمندان اسپانیایی انجام شده نشان می دهند که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در دوران بارداری و در اوایل دوران کودکی می تواند به طور قابل توجهی اندازه و ساختار مغز کودک را تغییر دهد.
این مطالعه نشان می دهد که آلودگی هوا در ۸/۵ سال اول زندگی بیشترین تأثیر را بر ارتباطات مغزی در کودکان دارد و با توجه به این که بیشترین تغییرات در کودکان قبل از سن ۵ سالگی اتفاق می افتد، آلودگی هوا می تواند اثرات سویی بر این تغییرات داشته باشد.
دانشمندان مؤسسه بارسلونا اضافه می کنند که مغز نوزاد در برابر آلودگی هوا نه تنها در دوران بارداری، بلکه در دوران کودکی نیز آسیب پذیر است.
آن کلر بینتر، محقق ارشد این مطالعه گفت: برخلاف مطالعات قبلی که در آن داده های سه ماهه بارداری یا سال های کودکی تجزیه و تحلیل می‌شد، ما قرار گرفتن کودکان در معرض آلودگی هوا را از زمان بارداری تا ۸/۵ سالگی به صورت ماهانه تجزیه و تحلیل کردیم. در این مطالعه، داده های ۳۵۱۵ کودک بررسی شد و ما میزان مواجهه هر کودک با سطوح روزانه دی اکسید نیتروژن و ذرات معلق در خانه را در طول بارداری مادرشان و تا زمانی که به سن ۸/۵ سالگی برسند، برآورد کردیم.
نتایج این مطالعه نشان داد سطوح بالاتر آلودگی هوا با تغییرات در ریز ساختار های ماده سفید در مغز کودکان مرتبط است و قرار گرفتن در معرض ذرات آلاینده، ناحیه ای از مغز به نام پوتامن(یکی از بخش‌های قاعده‌ای مغز) که در عملکرد حرکتی، یادگیری و سایر عملکردهای ضروری دخیل است، تأثیر می‌گذارد.
این مطالعه می افزاید، هر چه کودک بیشتر در معرض ذرات ریز به خصوص در دو سال اول زندگی قرار گیرد، اندازه پوتامن (یکی از بخش‌های قاعده& ای مغز) در سنین قبل از نوجوانی بزرگتر خواهد شد. یک پوتامن بزرگ تر باعث بروز برخی از اختلالات روانپزشکی از جمله اسکیزوفرنی، اختلالات اوتیسم و اختلالات وسواس فکری ـ اجباری خواهد شد.
اسکیزوفرنی یک اختلال مزمن سلامت روان است که باعث می شود افراد مبتلا فکر، احساس و درک جهان را متفاوت از جمعیت عمومی داشته باشند. مشخصه آن دوره های جنون است که معمولاً همراه با توهم یا هذیان است.
شیوع آن تقریباً 1٪ در سراسر جهان تخمین زده می شود، اگرچه برخی مطالعات ادعا می کنند که نرخ گزارش بسیار پایین تر از 0.4٪ است. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به دلیل افزایش خطر سایر بیماری ها و خودکشی، خطر مرگ و میر بیشتری دارند.
اسکیزوفرنی معمولاً در سنین نوجوانی یا جوانی ظاهر می شود و زنان و مردان را به طور مساوی تحت تأثیر قرار می دهد. معمولاً سال های اولیه پس از تشخیص دشوار است، اما معمولاً پس از این زمان به ثبات نسبی می رسد. با این حال، اکثر بیماران هرگز به وضعیت قبل از بیماری باز نمی گردند.
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است طیف وسیعی از علائم را تجربه کنند که می تواند به طور کلی به عنوان علائم مثبت، منفی، شناختی و خلقی طبقه بندی شود.
اگرچه هیچ ژن خاصی برای افزایش خطر اسکیزوفرنی وجود ندارد، اما اغلب در خانواده ها وجود دارد و تصور می شود که یک پیوند ژنتیکی دارد. افرادی که خواهر یا برادرشان مبتلا به اسکیزوفرنی هستند بیشتر در معرض ابتلا هستند و این خطر در دوقلو های همسان با ژن های مشابه بیشتر است.
نتایج یک تحقیق جدید که توسط دانشمندان اسپانیایی انجام شده نشان می دهند که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در دوران بارداری و در اوایل دوران کودکی می تواند به طور قابل توجهی اندازه و ساختار مغز کودک را تغییر دهد.
این مطالعه نشان می دهد که آلودگی هوا در ۸/۵ سال اول زندگی بیشترین تأثیر را بر ارتباطات مغزی در کودکان دارد و با توجه به این که بیشترین تغییرات در کودکان قبل از سن ۵ سالگی اتفاق می افتد، آلودگی هوا می تواند اثرات سویی بر این تغییرات داشته باشد.
دانشمندان مؤسسه بارسلونا اضافه می کنند که مغز نوزاد در برابر آلودگی هوا نه تنها در دوران بارداری، بلکه در دوران کودکی نیز آسیب پذیر است.
آن کلر بینتر، محقق ارشد این مطالعه گفت: برخلاف مطالعات قبلی که در آن داده های سه ماهه بارداری یا سال های کودکی تجزیه و تحلیل می‌شد، ما قرار گرفتن کودکان در معرض آلودگی هوا را از زمان بارداری تا ۸/۵ سالگی به صورت ماهانه تجزیه و تحلیل کردیم. در این مطالعه، داده های ۳۵۱۵ کودک بررسی شد و ما میزان مواجهه هر کودک با سطوح روزانه دی اکسید نیتروژن و ذرات معلق در خانه را در طول بارداری مادرشان و تا زمانی که به سن ۸/۵ سالگی برسند، برآورد کردیم.
نتایج این مطالعه نشان داد سطوح بالاتر آلودگی هوا با تغییرات در ریز ساختار های ماده سفید در مغز کودکان مرتبط است و قرار گرفتن در معرض ذرات آلاینده، ناحیه ای از مغز به نام پوتامن(یکی از بخش‌های قاعده‌ای مغز) که در عملکرد حرکتی، یادگیری و سایر عملکردهای ضروری دخیل است، تأثیر می‌گذارد.
این مطالعه می افزاید، هر چه کودک بیشتر در معرض ذرات ریز به خصوص در دو سال اول زندگی قرار گیرد، اندازه پوتامن (یکی از بخش‌های قاعده& ای مغز) در سنین قبل از نوجوانی بزرگتر خواهد شد. یک پوتامن بزرگ تر باعث بروز برخی از اختلالات روانپزشکی از جمله اسکیزوفرنی، اختلالات اوتیسم و اختلالات وسواس فکری ـ اجباری خواهد شد.
