انواع بیماری های مقاربتی STD

به گزارش روابط عمومی پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، عفونت های جنسی از طریق راه های مختلف جنسی مانند آمیزشی، دهانی، مقعدی منتقل می شود. بیماری های ایدز، زگیل تناسلی، تبخال تناسلی، سوزاک وسیفلیس و … از طریق رابطه جنسی منتقل می شود. برای شناسایی این عفونت ها از آزمایش خون، ادرار، ترشحات، پاپ اسمیر و یا نمونه برداری از اعضای تناسلی و ادراری استفاده می کنند.

سرویسیت و اورتریت
التهاب سرویکس با اگزودای چرکی اندوسرویکال مشخص می گردد که به راحتی منجر به خونریزی سرویکس می شود. علائم اورتریت شامل دیزوری، خارش مجرا و ترشح می باشد. سرویسیت و اورتریت به طور معمول توسط کلامیدیا تراکوماتیس یا نایسریا گونوروآ ایجاد می شوند، همچنین مایکوپلاسما ژنیتالیکوم هم می تواند موجب اورتریت گردد.

کلامیدیا و گونوروآ
کلامیدیا تراکوماتیس و نایسریا گونوروآ باکتری های گرم منفی داخل سلولی هستند که در آمریکا به طور معمول به عنوان عامل ایجاد عفونت های منتقل شونده از راه تماس جنسی گزارش می شوند. کلامیدیا شایع ترین عامل عفونت در افراد زیر ۲۴ سال است و شیوع آن در زنان دو برابر مردان می باشد. اگرچه بسیاری از عفونت های گنوکوکی و کلامیدیایی بدون علامت هستند، اما عوارض شدیدی همچون التهاب لگن، حاملگی اکتوپیک و عقیمی می توانند داشته باشند. عفونت از طریق تماس واژینال، آنال یا دهانی می تواند منتقل شود. علاوه بر این نایسریا گونوروآ می تواند در نوزادانی که از مادران آلوده متولد می شوند ایجاد عفونت چشمی بنماید.

غربالگری
بنا به توصیه CDC تمام زنان زیر 25 سال که از نظر جنسی فعال می باشند باید به طور سالانه از نظر ابتلا به عفونت کلامیدیا و گونوروآ غربالگری شوند،علاوه بر این تمام زنان حامله زیر 25 سال به هنگام اولین ویزیت پیش از تولد باید از نظر این دو عامل عفونی مورد آزمایش قرار گیرند. آزمایش در سه ماهه سوم باید برای زنان پرخطر تکرار گردد تا احتمال عوارض تولد نوزاد آلوده کاهش یابد.
غربالگری مردان جوان در مناطقی که شیوع عفونت بالاست و نیز در مردان همجنس گرا توصیه می شود میزان شیوع عفونت کلامیدیا و گونوروآ در بین مردان در سال های اخیر افزایش یافته است. این افزایش ممکن است به خاطر تغییر روش غربالگری باشد. اکنون توصیه می شود که نواحی غیرژنیتال همچون حلق و مقعد هم مورد آزمایش واقع شوند، زیرا شیوع عفونت در این نواحی در بین مردان همجنس گرا بالا است.

درمان
برای جلوگیری از انتقال بیماری به افراد دیگر و نوزادان و همچنین پیشگیری از عوارض و عواقب عفونت ضرورت دارد که عفونت های کلامیدیایی و گنوککی درمان مناسب دریافت کنند. درمان انتخابی عفونت کلامیدیایی آزیترومایسین یا داکسی سیکلین می باشد که هر دو به طور مؤثر می توانند عفونت را ریشه کن کنند، اما به خاطر ظهور سوش های مقاوم نایسریا گونوروآ در سال های اخیر درمان آن تغییراتی پیدا کرده است. ظهور سوش های مقاوم به تتراسیکلین و سوش هایی که MIC آنها نسبت به سفکسیم افزایش یافته است سبب شد که اخیراً CDC درمان ترکیبی با سفتریاکسون و آزیترومایسین را پیشنهاد کند که البته این درمان علیه عفونت همزمان غیرکمپلیکه ی کلامیدیا هم مؤثر است. اگر بعد از این درمان هنوز عفونت پابرجا ماند باید تست حساسیت آنتی بیوتیکی برای گنوکک بعمل آید.

سیفلیس
سیفلیس که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود برحسب علائم بالینی به سه مرحله اولیه، ثانویه و ثالثیه تقسیم بندی می گردد. عفونت بدون علامت را سیفلیس نهفته می نامند و توسط آزمایش سرولوژی قابل تشخیص می باشد، علاوه بر این امکان ابتلای سیستم اعصاب مرکزی در هر یک از مراحل بیماری وجود دارد که به آن نوروسیفلیس می گویند.

آزمایش های غربالی و تشخیصی
غربالگری سیفلیس به طور روتین در آمریکا توصیه نمی گردد چراکه قدرت پیش بینی مثبت آن (PPV)positive predictive value برای افراد بدون علامت پایین است (30) ازآنجاکه بیشتر موارد اولیه و ثانویه سیفلیس در مردان همجنس باز تشخیص داده می شود، لذا غربالگری سیفلیس باید در این افراد و سایر افرادی که ریسک بالایی دارند انجام گردد. انتقال عفونت از مادر به جنین از طریق جفت می تواند منجر به مرده زایی، هیدروپس فتالیس یا تولد زودهنگام گردد. انجام غربالگری سیفلیس برای تمامی زنان جامعه در اولین معاینه پیش از تولد توصیه می گردد. در زنانی که ریسک بالایی دارند و یا در مناطقی زندگی می کنند که میزان عفونت بالاست و یا اینکه قبلاً آزمایش نشده اند، انجام آزمایش در سه ماهه سوم حاملگی هم ضروری است. انجام این غربالگری به این جهت است که در صورت وجود عفونت تبعات بسیار سنگینی برای نوزاد وجود دارد.
آزمایش های سرولوژیک سیفلیس به دو گروه ترپونمایی و غیرترپونمایی تقسیم می شوند. تست های ترپونمایی عبارتند از (TP-EIA) enzyme T.pallidum، (TP-PA) particle agglutination T.pallidum
(FTA-Abs) Fluorescent Treponemal Antibody Absorption این ها آزمایش های تأئیدی هستند که آنتی بادی های ضد اجزاء سلولی ترپونما را آشکار می کنند. علیرغم اینکه این تست ها دارای حساسیت و ویژگی بالایی هستند، اما کار زیادی می برند و ضمناً برای پیگیری عفونت مناسب نیستند چرا که بعد از درمان هم مثبت باقی می مانند. تست های غیرترپونمایی شامل VDRL و RPR می باشند که وجود آنتی بادی علیه یک آنتی ژن با ماهیت کاردیولیپین– لستین را شناسایی می کنند. این آنتی بادی در پاسخ به عفونت سیفلیس ایجاد می شود. گرچه این آزمایش ها فاقد حساسیت هستند، اما سریع و ارزان می باشند و برای غربالگری عفونت فعال و پایش پاسخ به درمان بکار می آیند. در بیمارانی که ظن بیماری سیفلیس در آنها بالاست جهت آزمایش باید رقیق سازی سرم هم انجام شود، چرا که پدیده پروزون در این آزمایش ها مشاهده می گردد.

ویروس هرپس سیمپلکس

عفونت هرپس تناسلی که توسط (HSV-1) و (HSV-2) ایجاد می شود، شایع ترین عفونت تناسلی در سرتاسر جهان به حساب می آید. در آمریکا شیوع سرمی seroprevalence، درخصوص HSV-2 در میان بالغین و بزرگسالان 17% می باشد. گرچه در سال های اخیر سروپروالنس HSV-2 کاهش یافته است، اما سروپروالنس HSV-1 به ویژه در میان زنان جوان و مردان همجنس باز افزایش نشان می دهد. با توجه به اینکه عفونت تناسلی HSV اغلب بدون علامت و یا تحت بالینی می باشد، بسیاری از عفونت ها ناشناخته باقی می مانند.
تشخیص بالینی هرپس تناسلی فاقد حساسیت و ویژگی است، بنابراین روش های آزمایشگاهی برای تشخیص آن ضرورت می یابد. در گذشته کشت ویروس، آزمایش طلایی برای تشخیص هرپس بود اما زمان بر بودن و حساسیت پایین در مقایسه با روش های مولکولی از محبوبیت آن کاسته است. آزمایش PCR از سواب ضایعه در فردی که ضایعات فعال دارد حساسیت بالایی خواهد داشت& و 40)، اما اگر در فردی که ضایعات فعال ندارد نتیجه منفی باشد وجود بیماری نهفته را نمی توان رد نمود. در زمان تهیه این مقاله سه روش مولکولی برای تشخیص دی ان ای HSV در ضایعات تناسلی و دهانی تأئیدیه FDA را دریافت کرده اند. میزان تشخیص با این روش ها از کشت ویروس بالاتر است)
روش سرولوژی هم برای HSV-1 و HSV-2 وجود دارد. آنتی بادی ها در چند هفته اول عفونت ایجاد می شوند و به طور نامحدود باقی می مانند. وجود آنتی بادی IgG برای تشخیص HSV فعال کاربرد ندارد و از طرفی IgM هم ارتباطی با جدید بودن عفونت ندارد و ضمناً اختصاصی نوع (Type Specific) هم نیست.