ایجاد عفونت های ادراری در زنان بر اثر دیس بیوز میکروبی روده

به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، یک مطالعه اخیر در مجله Nutrients به بررسی ارتباط بین دیس بیوز میکروبی روده و عوامل خطر در زنان با سابقه عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) می پردازد.

UTI عفونت های باکتریایی شایعی هستند که بیش از 150 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهند. در مقایسه با مردان، عفونت های ادراری در میان زنان بزرگسال شایع تر است، به طوری که 50 تا 60 درصد از زنان آن را در مقطعی از زندگی خود تجربه می کنند.

استفاده مکرر از آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت های ادراری ممکن است منجر به پیدایش سویه های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک شود. آنتی بیوتیک ها همچنین فراوانی باکتری های مفید روده را کاهش می دهند و سویه های بیماری زا را افزایش می دهند که می تواند باعث عود UTI شود.

چندین مطالعه نشان داده اند که دیس بیوز میکروبی روده از طریق محور روده-کلیه منجر به بیماری های کلیوی و UTI می شود. بیشتر عفونت های ادراری توسط اشریشیا کلی (UPEC)، کلبسیلا، انتروباکتر، استافیلوکوکوس، پروتئوس و انتروکوک ایجاد می شوند.

بیماران آلوده به سویه های UPEC عفونت های عود کننده UTI (rUTIs) را تجربه می کنند. مطالعات قبلی نشان داده اند که سویه های UPEC از نظر ساختار ژنتیکی که سموم، تاژک ها، پلی ساکاریدهای سطحی و فاکتورهای جذب آهن را کد می کند، با کومنسال E. coli متفاوت است.

E. coli ساکن در روده می تواند از طریق مهاجرت یا آلودگی به دستگاه ادراری برسد و در نهایت باعث عفونت ادراری شود. یک مطالعه قبلی نشان داده است که دیس بیوز میکروبی روده رشد باکتری های بیماری زا را تشدید می کند که ممکن است به دستگاه ادراری برسد و باعث عفونت ادراری شود.

تجزیه و تحلیل سویه ها سویه های مشابه E. coli را در روده و دستگاه ادراری نشان داده است که از نظریه محور میکروبیوتای روده-UTI حمایت می کند. بنابراین، درک اینکه آیا دیس بیوز میکروبی روده بر وقوع مکرر عفونت های ادراری تأثیر می گذارد یا خیر، مهم است.

زنان بین 18 تا 45 سال که در پنج سال گذشته مبتلا به UTI تشخیص داده شده بودند برای مطالعه حاضر انتخاب شدند. زنان با دو یا بیشتر دوره عفونت ادراری علامت دار در شش ماه گذشته یا بیش از سه عفونت ادراری در سال قبل در زیر rUTIs طبقه بندی شدند.

باکتری های اروپاتوژن از نمونه ادرار شرکت کنندگان جدا شد. گروه مطالعه دیگری شامل زنانی بود که در 12 ماه گذشته به عفونت ادراری مبتلا نشده بودند. با این حال، این افراد سابقه UTIs پراکنده داشتند که به عنوان UTIs غیر عود کننده (nUTIs) نیز شناخته می شود.

زنان مبتلا به بیماری های همراه مانند لیتیازیس کلیوی، حالات سرکوب کننده سیستم ایمنی، شرایط عصبی، مداخلات جراحی مجاری ادراری، یبوست و دیابت از مطالعه خارج شدند، زیرا این شرایط می توانند بر بروز عفونت ادراری تأثیر بگذارند.

شرکت کنندگان انتخاب شده تحت آزمایش دیس بیوز مدفوع در یک آزمایشگاه تخصصی قرار گرفتند.

شرکت کنندگان در مطالعه همچنین پرسشنامه ای را تکمیل کردند که اطلاعاتی در مورد سلامت تغذیه، سبک زندگی، از جمله سیگار کشیدن، نوشیدن الکل و عادت های مصرف قهوه، و سابقه پزشکی، از جمله اطلاعات مربوط به مقاومت آنتی بیوتیکی به دلیل درمان های مکرر آنتی بیوتیکی، ارائه می کرد.

خطر افزایش نفوذپذیری مخاط روده با مصرف بیش از حد کربوهیدرات ها و چربی های ساده، فلزات سنگین در غذا و آب، فیبر کم، غلظت بالای آفت کش ها و حشره کش ها در غذا، مصرف مزمن الکل و درمان های غیرضروری آنتی بیوتیک افزایش می یابد.

مطابق با یافته های گزارش شده در مطالعات قبلی، دیس بیوز میکروبی روده باعث شروع و پیشرفت چاقی می شود. تغییرات سبک زندگی و رژیم غذایی ترکیب و فراوانی باکتری ها را در روده تغییر می دهد که می تواند باعث بروز UTI شود. علاوه بر این، استفاده مکرر از آنتی بیوتیک می تواند منجر به ظهور میکروارگانیسم های چند مقاوم شود که با آزمایش حساسیت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها تأیید شد.

بیش از 70 درصد از زنان مبتلا به دیسبیوز روده به rUTI مبتلا می شوند. طبق یک مطالعه اخیر، میکروبیوتای روده انسان به مواد نگهدارنده مواد غذایی و شیرین کننده های بدون کالری حساس است.

از نظر مکانیکی، امولسیفایرهای غذایی با ایجاد التهاب روده، ترکیب میکروبیوتای روده را تغییر می دهند. مصرف کمتر از یک لیتر آب در روز، مصرف مزمن الکل و مصرف بیشتر وعده های غذایی فرآوری شده حاوی کالری بالا، چربی، نمک و قند افزوده نیز می تواند منجر به دیس بیوز روده شود.

مکمل های غذایی می توانند به طور موثر روده ای سالم را حفظ کرده و فراوانی باکتری های بیماری زا را کاهش دهند. به عنوان مثال، محصولات پروبیوتیک تجاری موجود حاوی عصاره cranberry و دو سویه لاکتوباسیلوس به طور قابل توجهی دوره rUTI را در زنان جوان پیش از یائسگی کاهش داده است.

دو عامل خطر کلیدی rUTIs عبارتند از دیسبیوز میکروبی و مقاومت چندگانه به آنتی بیوتیک ها. افزایش مصرف نوشیدنی های انرژی زا و آب گازدار و مصرف کمتر آب می تواند بر بروز RUTIs تاثیر بگذارد.

پری بیوتیک ها و پروبیوتیک ها می توانند میکروبیوتای روده را به طور مثبت بازگردانند و متعاقبا از عفونت ادراری جلوگیری کنند. یک سبک زندگی سالم با استفاده محدود از آنتی بیوتیک ها نیز ممکن است از زنان در برابر عفونت روده محافظت کند.

در مجموع، یافته های مطالعه نشان می دهد که درمان های آنتی بیوتیکی به طور قابل توجهی باکتری های مفید روده را کاهش می دهد، که در نهایت باعث افزایش تکثیر کنترل نشده سویه های E. coli بیماری زا می شود.