بررسی تأثیر داروهای ضدرتروویروسی بر سپسیس باکتریایی
به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، برای جلوگیری از عوارض التهابی سپسیس باکتریایی می توان از داروهای ضد HIV استفاده کرد.
عفونت های باکتریایی می توانند منجر به تشکیل آبسه شوند - سلول های مرده و بقایایی که توسط سلول های ایمنی التهابی احاطه شده اند. باکتری ها در داخل آبسه ها تکثیر می شوند و باعث التهاب بیشتر و آسیب بیشتر به بافت های اطراف می شوند. در موارد شدید، این واکنش های ایمنی در سراسر بدن پخش می شوند و منجر به نارسایی ارگان یا سپسیس می شوند. اما نحوه تشکیل این آبسه ها و اقداماتی که می توان برای پیشگیری از آنها انجام داد قبلاً به خوبی شناخته نشده بود.
با استفاده از مدل های پیش بالینی، محققان بیمارستان زنان بریگهام، یکی از اعضای مؤسس سیستم مراقبت های بهداشتی Mass General Brigham، مکانیسم کلیدی را شناسایی کردند که ممکن است منجر به تشکیل آبسه های کبدی شود: فرآیندی به نام رونویسی معکوس، که در آن DNA از RNA سنتز می شود. محققان با استفاده از توالی یابی RNA، رونوشت های ژن کبدی موش های آلوده به اشریشیا کلی را بررسی کردند. آنها دریافتند که تشکیل آبسه با افزایش بیان رتروویروس های درون زا (ERVs)، بقایای ویروس هایی که به دنبال عفونت های گذشته در ژنوم موش ادغام شده اند، مرتبط است.
نویسندگان این فرضیه را مطرح کردند که DNA تولید شده توسط ERV ها می تواند پاسخ های ایمنی التهابی را تحریک کند که به سلول های اطراف آسیب می زند و در نتیجه باعث ایجاد آبسه می شود. اگر چنین است، جلوگیری از فعالیت ERV ها ممکن است از تشکیل آبسه جلوگیری کند. نویسندگان این فرضیه را مطرح کردند که برای آزمایش این موضوع، تیم تحقیقاتی موش ها را با ترکیبی از داروهای ضدرتروویروسی مهارکننده های ترانس کریپتاز معکوس که برای مدیریت عفونت های HIV نیز برای جلوگیری از بیان DNA ERV استفاده می شوند، درمان کردند. آنها دریافتند که یک دوز واحد از کوکتل بازدارنده برای جلوگیری از تشکیل آبسه کافی است، اگر به سرعت پس از عفونت باکتریایی تحویل داده شود.
کارتیک هولالی، نویسنده اول، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه هاروارد در آزمایشگاه والدور در بریگهام، گفت: در موش ها، حساسیت به آبسه بر اساس جنسیت و بین بافت ها متفاوت است، بنابراین برای درک اینکه چگونه داروهای ضدرتروویروسی می توانند از عوارضی مانند سپسیس باکتریایی در افراد مختلف جلوگیری کنند، کار بیشتری لازم است. اما مطالعه ما نویدبخش است و به روش جدیدی از تفکر در مورد درمان و پیشگیری اشاره می کند.