بررسی وضعیت ترکیب میکروبیوم روده در افراد معتاد به غذا

به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، یک تیم بین المللی از محققان باکتری های خاصی را در روده شناسایی کرده اند که هم با موش ها و هم در انسان ها مرتبط است که سبب ایجاد اعتیاد به مواد غذایی و در نتیجه چاقی می شود. آنها همچنین باکتری هایی را شناسایی کرده اند که نقش مفیدی در پیشگیری از اعتیاد به مواد غذایی دارند.

این تحقیق در انجمن انجمن های علوم اعصاب اروپا (FENS) 2024 ارائه شده است و به طور همزمان در مجله Gut منتشر شده است.

پروفسور مارتین گارسیا از مقیاس اعتیاد به غذای Yale (YFAS 2.0) برای تشخیص اعتیاد به غذا در موش و انسان استفاده کرد. این شامل 35 سوال برای پاسخ به انسان است، و همچنین می توان آنها را به سه معیار برای استفاده در موش گروه بندی کرد: جستجوی مداوم غذا، انگیزه بالا برای به دست آوردن غذا، و رفتار اجباری.

او و همکارانش باکتری های روده را در موش هایی که معتاد به غذا بودند و نبودند بررسی کردند و متوجه افزایش باکتری های متعلق به گروهی به نام پروتئوباکتریا و کاهش باکتری های متعلق به شاخه Actinobacteria در موش های معتاد به غذا شدند. این موش ها همچنین میزان نوع دیگری از باکتری به نام Blautia از شاخه Bacillota را کاهش دادند.

محققان با استفاده از YFAS، 88 بیمار را به گروه های معتاد یا غیر معتاد به غذا دسته بندی کردند. مشابه یافته ها در موش ها، کاهش در شاخه Actinobacteria و Blautia در افرادی که معتاد به غذا بودند و افزایش در شاخه Proteobacteria مشاهده شد. تجزیه و تحلیل های بیشتر نشان داد که چگونه یافته ها در انسان با یافته های موش مرتبط است.

او همچنین کار تحقیقی درباره چگونگی دخالت microRNA ها (miRNA ها) - مولکول های کوچک و تک رشته ای که بیان ژن را تنظیم می کند و تقریباً در هر فرآیند سلولی مشارکت می کند - در اعتیاد به غذا توضیح داد. تغییرات در بیان miRNA ها ممکن است در مکانیسم های زیربنایی این اختلال نقش داشته باشد.

محققان از تکنیکی به نام Tough Decoy (TuD) برای مهار miRNA های خاص در قشر پیش پیشانی داخلی Prefrontal cortex (mPFC) مغز موش ها استفاده کردند تا موش هایی را تولید کنند که در معرض ابتلا به اعتیاد به غذا هستند. mPFC بخشی از مغز است که در کنترل خود و تصمیم گیری نقش دارد.

آنها دریافتند که مهار miRNA-29c-3p باعث تداوم پاسخ و افزایش آسیب پذیری موش ها برای ایجاد اعتیاد به غذا می شود. مهار miRNA دیگری به نام miRNA-665-3p باعث ترویج رفتار اجباری و آسیب پذیری در برابر اعتیاد به غذا می شود.

پروفسور مالدونادو گفت: این دو miRNA می توانند به عنوان عوامل محافظتی در برابر اعتیاد به غذا عمل کنند. این به ما کمک می کند تا نوروبیولوژی از دست دادن کنترل غذا خوردن را درک کنیم، که نقش مهمی در چاقی و اختلالات مرتبط با آن دارد. برای درک بیشتر این مکانیسم ها، ما اکنون در حال بررسی نحوه تعامل میکروبیوتای روده و بیان miRNA در مغز در موش هستیم.

منبع: فدراسیون انجمن های علوم اعصاب اروپا