تاثیر طولانی مدت تجربیات اولیه زندگی بر ژن ها

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، یک مطالعه جدید نشان می دهد که تجربیات اولیه زندگی می تواند فعالیت ژن های ما را در طولانی مدت تحت تأثیر قرار دهد و حتی بر طول عمر تأثیر بگذارد. دانشمندان گزارش کردند که حافظه ی بیان ژن می تواند در طول عمر باقی بماند و ممکن است یک هدف جدید برای بهبود سلامت در اواخر عمر باشد.

دکتر نظیف آلیک (موسسه پیری سالم UCL، علوم زیستی UCL) معتقد است که سلامت در دوران پیری تا حدی به آنچه که فرد در جوانی یا حتی در رحم تجربه کرده است بستگی دارد. ما یک روش را بررسی کرده ایم که در آن این اتفاق می افتد. تغییرات در بیان ژن در جوانی می تواند یک حافظه ایجاد کند که بعد از نیمی از عمر بر سلامتی تأثیر می گذارد.

دانشمندان بر اساس تحقیقات قبلی خود دریافتند مگس های میوه که در اوایل زندگی از رژیم غذایی پر قند تغذیه می شدند، زندگی کوتاه تری داشتند، آنها دریافتند که رژیم غذایی با قند بالا عامل رونویسی به نام dFOXO را مهار می کند که در متابولیسم گلوکز نقش دارد و بر طول عمر تاثیر می گذارد، بنابراین آنها اکنون به دنبال ایجاد اثر معکوس فعالیت dFOXO با افزایش مستقیم گلوکز هستند. فاکتورهای رونویسی پروتئین هایی هستند که رونویسی یا کپی اطلاعات از DNA به RNA پیام رسان را تنظیم می کنند که اولین و کلیدی ترین مرحله در بیان ژن است. برای این مطالعه، محققان dFOXO را با افزایش سطح آن در مگس میوه ماده در سه هفته اول بزرگسالی مگس فعال کردند. آنها دریافتند که این تجربیات اولیه باعث تغییراتی در کروماتین شد و منجر به بیان متفاوت ژن ها در اواخر زندگی شد. این امر با برخی تغییراتی که به عنوان بخشی از روند طبیعی پیری انتظار می رفت خنثی شد، در نهایت سلامتی را در اواخر عمر بهبود بخشید و بر طول عمر مگس های میوه بیش از یک ماه (نیم عمر مگس میوه) تأثیر گذاشت.

محققان می گویند یافته های آنها می تواند به راه هایی برای تأثیرگذاری بر سلامت اواخر عمر در افراد منجر شود. اکنون که می دانیم چگونه حافظه بیان ژن می تواند در طول عمر باقی بماند و بر فعالیت ژن تأثیر بگذارد، ممکن است بتوانیم راه هایی را برای مقابله با این تغییرات در مراحل بعدی زندگی برای حفظ سلامت و توانمندسازی افراد برای سالم ماندن طولانی تر ایجاد کنیم.