تاثیر پیر شدن اسپرم بر روی microRNA

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، یک مطالعه اخیر گزارش داده است که تغییرات در میکرو RNA های اسپرم موش ناشی از افزایش سن ممکن است بر رشد و تکامل فرزندان تأثیر بگذارد. این یافته به ادبیات رو به رشد در مورد تأثیرات پیری پدر بر فرزندان می افزاید. در حالی که تأثیرات سن مادر بر فرزندان، مانند خطر بیشتر سقط جنین و سندرم داون، به طور گسترده درک شده است، تأثیرات از طرف پدری کمتر است. مطالعات اپیدمیولوژیک اخیر نشان داده است که پیری پدر تأثیر قابل توجهی بر افزایش خطر اختلالات عصبی رشدی مانند اختلال طیف اوتیسم دارد.

یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی پروفسور نوریکو اوسومی از دپارتمان علوم اعصاب رشد در دانشکده پزشکی دانشگاه توهوکو قبلاً نشان داده بود که عوامل اپی ژنتیکی، از جمله تغییرات هیستون در اسپرم زایی و متیلاسیون DNA در اسپرم موش ها، با افزایش سن دستخوش تغییرات می شوند. این تغییرات ممکن است به اثرات فرانسلی منجر شود. با این حال، تاثیر پیری پدر بر روی microRNA ها (miRNA ها)، مولکول های کوچک و غیر کدکننده RNA که نقش مهمی در تنظیم بیان ژن ایفا می کنند، هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. برای اصلاح این موضوع، همان تیم تحقیقاتی تجزیه و تحلیل جامعی از تغییرات مرتبط با سن در میکروRNA ها در اسپرم موش انجام داده است. آنها میکرو RNA های اسپرم موش های 3، 12 و 20 ماهه را مقایسه کردند و میکروRNA هایی را شناسایی کردند که از نظر کمیت تغییر کرده بودند.

محققان تفاوت های مهم مرتبط با سن را در microRNA ها کشف کردند. برخی از تغییرات در microRNA های مسئول تنظیم سیستم عصبی و ژن های مربوط به اختلال طیف اوتیسم بودند و این microRNA های تغییر یافته شامل مواردی بودند که به تخم های بارور شده منتقل شدند. مطالعه اخیر ارتباط بالقوه بین تغییر در microRNA های اسپرم ناشی از پیری پدر را نشان می دهد، که بر اهمیت بررسی تأثیر میکروRNA های اسپرم بر فرزندان تأکید می کند. پیش بینی این است که کاوش بیشتر عوامل اپی ژنتیک، به ویژه microRNA ها، نه تنها به کشف مکانیسم های بیماری زای زمینه ای اختلالات رشد عصبی کمک می کند، بلکه بینش هایی را برای ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری در نسل های متوالی ارائه می دهد.

اسومی خاطرنشان می کند که مطالعه آنها در مورد بررسی ارتباط بین سن پدر و عوارض بالقوه سلامتی در کودکان، شبکه را گسترده تر می کند. در حالی که تغییرات مربوط به سن در تخمک ها به خوبی مستند شده است، تمرکز عمدتا بر باروری اسپرم متمرکز شده است. تشخیص تغییرات اپی ژنتیک بی شمار مرتبط با پیری اسپرم، همانطور که توسط microRNA های بررسی شده در این مطالعه نشان داده شده است، ضروری است.این یافته ها همچنین در زمینه کاهش سریع نرخ زاد و ولد در ژاپن، که مستلزم ترکیب دیدگاه عوامل مرتبط با اسپرم در پیشبرد پزشکی باروری است، مرتبط است.