تشخیص زود هنگام بیماری ها به کمک روش ایمونکلوس
به گزارش روابط عمومی پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، بر اساس مطالعات آماری معتبر در چند دهه اخیر افراد زیادی در سرتاسر جهان به سبب ابتلا به بیماری هایی از قبیل بیماری های قلبی- عروقی، مغزی، سرطان ها، تنفسی، دیابت و سایر بیماری های مزمن از زندگی طبیعی محروم شده و عمر آنان کوتاه می شود. برطبق گزارش های سازمان جهانی بهداشت تنها در سال ۲۰۰۵& میلادی، ۶۱% (۳۵ میلیون نفر) از ۵۸ میلیون موارد مرگ ومیر در دنیا به سبب بیماری های مزمن غیر واگیر بوده است. سازمان جهانی بهداشت پیش بینی کرده است که تا سال ۲۰۲۰ بیماری های مزمن غیرواگیر علت سه چهارم موارد مرگ ومیر در کشور های در حال توسعه خواهند بود. بر پایه همین گزارش ها، در ایران هم مشابه سایر مناطق دنیا بیماری های مزمن علت اصلی مرگ ومیر در زنان و مردان می باشد. هم اکنون اقدام برای کاهش سرعت رشد و توقف گسترش بیماری های مزمن در دستور کار بسیاری از مراکز بهداشتی در سرتاسر جهان قرار دارد. هدف، تلاش برای دستیابی به روش هایی است که بتوان از آن ها در تشخیص زودهنگام بیماری های مزمن و صعب العلاج استفاده کرد. این روش ها باید بر اساس پایه های علمی طراحی شده باشند، انجام آنها ساده بوده و با هزینه اندک در دسترس همگان قرار گیرد.
در حال حاضر به دنبال تحقیقات و تجربیات فراوان در مراکز معتبر علمی جهان و در طی سال های متمادی کیت های تشخیصی برای بررسی وضعیت و عملکرد ارگان های بدن تهیه شده است که امروزه در کلینیک های مختلف پزشکی مورد استفاده قرار می گیرند. اساس این روش ها بطور ساده و خلاصه بررسی سطح و تغییر دینامیکی اتوآنتی بادی های طبیعی و آنتی ایدیوتیپیک آنتی بادی در بدن است. تغییرات دینامیکی اتوآنتی بادی ها و لنفوسیت های خود واکنشی را اصطلاحا ایمونکلوس (immunculus) و یا (immunosignature) می نامند، به عبارت دیگر ایمونکلوس نقشه برداری از کد های ایمنوشیمیایی بدن می باشد. مطالعه این بیومارکرها امکان تغییرات پاتولوژیکی را در هر بافت بدن در سطح ملکولی و مدت ها قبل از آنکه در سطوح بالاتر (تغییرات بیوشیمیایی، بافتی و بالینی) ظهور نمایند را ممکن می سازند. در واقع با این روش پزشک می تواند وضعیتی را که فرد هنوز “بیمار نیست” را با حالت “دیگر سالم هم نیست” تمایز دهد. با انجام این روش و آگاهی از این تغییرات می توان از شروع بیماری در مراحل بسیار اولیه آن (که هنوز تغییرات در سطح ملکولی بوده و پیشرفت زیادی نداشته اند) مطلع شد و در صدد پیشگیری اولیه آن برآمد. در این صورت فرد نه تنها از بروز بیماری و عوارض سخت آن جلوگیری می ک ند، بلکه همزمان از بار هزینه های گزاف تشخیصی و درمان بعدی رهایی می یابد.
انجام تست آزمایشگاهی ایمونکلوس اندیکاسیون دارد:
•بررسی وضعیت سلامتی فرد (بررسی وضعیت سیستم ایمنی، اعصاب، قلب و عروق، گوارش، سیستم هورمونی، پروستات، کلیه و کبد)
•ارزیابی سیر بیماری هایی که قبلاً در بدن شکل گرفته است
•ارزیابی میزان مؤثر بودن درمان اتخاذ شده در صورت ابتلا به بیماری
•ارزیابی سیر حاملگی (به ویژه در گروه پرریسک) و آماده نمودن بدن مادر آینده برای حاملگی کم خطر
•کمک به تشخیص افتراقی بیماری ها
•تشکیل پاسپورت ایمنی و سلامتی کودکان
انجام این آزمایش به کمک روش ساده الایزا انجام می گیرد. با انجام این آزمایشات (خصوصاً در گروه های ریسک) می توان به یکی از آرزوهای بشر که جلوگیری اولیه از بروز بیماری ها است در موارد زیادی دست یافت.
Eli-viscero-test: این تست در افراد بزرگسال انجام می گیرد و قادر به بررسی و ارزیابی ارگان ها و سیستم های مختلف بدن به کمک ۲۴ مارکر می باشد.
Eli-Pedia-test: این تست در نوزادان و کودکان انجام می گیرد و قادر به بررسی و ارزیابی ارگان ها و سیستم های مختلف بدن به کمک ۱۶ بیومارکر می باشد.
از مدت ها قبل علم ثابت نموده است که آنتی بادی مادری که از طریق جفت به جنین وارد می شود برای حفاظت نوزاد تازه متولد شده در برابر عوامل عفونی پاتوژن و فلور طبیعی لازم و ضروری است، ولی این در واقع یک روی سکه است چرا که مولکول های آنتی بادی منتقل شده هم اثر مثبت و هم اثر منفی بر نسل بعدی دارند. انتقال آنتی بادی از مادر به جفت را بنام& Maternal Immunological Imprinting& می نامند. این پدیده در بروز بیماری هایی از قبیل میاستناگراویس، دیابت، بیماری غدد تیروئید، سندروم شگرن (Sjogren)، بیماری های کلیوی، عصبی، قلبی و غیره در کودکان دخیل می باشد. هم اکنون با انجام این آزمایشات و تعیین سطح یکسری از بیومارکر ها در نمونه خون بندناف، خون نوزاد و یا کودک برای پیش بینی و پیش آگهی وضعیت سلامتی نوزاد و تهیه پاسپورت ایمنی می توان اقدام نمود.
برنامه ر یزی تولید مثل سالم متد نوین در جهت پیشگیری از حاملگی بی خطر
برطبق آمار موجود و جهانی از هر 100 مورد حاملگی با عارضــــــه (سقط جنین، مرگ جنین و یا ناهنجار ی های مادرزادی)، 6-10% آن در اثر اختلالات ژنتیکی و حدود 90% در ارتباط با تأثیر عوامل گوناگون غیرژنتیکی و محیطی می باشد. این عوامل با تأثیر منفی بر ارگانسیم زن حامله، تنظیم مکانسیم های دخیل در رشد و تکامل جنین را می توانند مختل کنند. ثابت شده است که در اکثر قریب به اتفاق موارد، این عوامل (عفونت ها، عوامل توکسیک، داروها، اندوکرینوپاتی ها و سایر عوامل) باعث اختلال مکانیسم Immuno-regulation در زن حامله می گردند.
استراتژی اساسی در زمینه پیشگیری از این عوارض می تواند تشخیص سریع تأثیر این عوامل بر بدن مادر آینده باشد. این مهم به کمک تدوین و ارایه متد هایی که قادر به تعیین و اندازه گیری اتوآنتی بادی ها به عنوان نشانگر های اختلالات ایمنی در ارگانیسم زن حامله است، ممکن می باشد. نشان داده شده است که سطح و غلظت اتوآنتی بادی های امبریوتروپ در سرم زن حامله سالم در حالت نرمال در یک طیف مشخص و نرمال قرار میر گیرد. غلظت این بیومارکر ها در بسیاری از اختلالات پاتولوژی به طور مختلف تغییر می کند.
تشخیص زودهنگام این تغییرات که حاکی از شروع پروسه پاتولوژی می باشند می تواند پزشک را جهت اقدامات مؤثر و جلوگیری از پیشرفت بیماری یاری دهد. بر طبق اطلاعات بدست آمده، به کارگیری این متد در زمینه آماده سازی زنان گروه ریسک قبل از حاملگی و یا در سه ماه اول، درصد عوراض نامطلوب را تا ۸-۶ بار کاهش می دهد.
تفسیر آزمایش ها و نتایج حاصل از آنها تنها توسط پزشک آموزش دیده و آشنا با ایمونکلوس بایستی انجام گیرد.
