تولید آنتی بادی هیبریدی برای بهبود سیستم ایمنی

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، آنتی بادی ها را می توان به کلیدها تشبیه کرد که آنتی ژن ها به عنوان قفل های مربوطه هستند. هر آنتی بادی به شکلی منحصر به فرد برای تناسب با یک آنتی ژن خاص است، دقیقاً مانند یک کلید متناسب با قفل خاص خود. توانایی دقیق اتصال به پروتئین های بیماری زا، آنتی بادی ها را برای محققانی که در حال توسعه درمان های جدید هستند، ارزشمند می سازد. آنتی بادی هایی را تولید کرده اند که هم SARS-CoV-2 و هم باکتری های استرپتوکوک را از بیماران آلوده به این بیماری ها هدف قرار می دهند. هدف آنها این است که بفهمند چه چیزی یک آنتی بادی را موثر می کند و محافظت بهتری برای بدن فراهم می کند.

یکی از مهم ترین و رایج ترین انواع آنتی بادی ها IgG است که در چهار نوع وجود دارد. مطالعه اخیر یک آنتی بادی هیبریدی جدید را توصیف کرد که از ترکیب قطعات دو زیر گروه IgG ایجاد شده است. به طور سنتی، اعتقاد بر این است که هر چه یک آنتی بادی قوی تر باشد، به طور موثرتر به آنتی ژن خود متصل می شوند. اما محققان علیرغم کاهش 12 برابری قدرت اتصال، شاهد بهبود 5 برابری در توانایی آنتی بادی برای فعال کردن سیستم ایمنی برای از بین بردن باکتری های استرپتوکوک بوده اند.

آنتی بادی IgG جدید طراحی شده آنقدر محکم متصل نمی شود، اما عملکرد بهبود یافته ای را نشان می دهد. آنتی بادی با ساقه بلندتر به طور قابل توجهی متحرک تر از آنتی بادی با اتصال قوی تر بود. سپس محققان فرضیه خود را با استفاده از مهندسی ژنتیک برای گسترش زیرگروه اصلی IgG1 به ساقه IgG3 در طول های مختلف آزمایش کردند. دومین نسخه هیبریدی طولانی بهترین عملکرد را نشان داد و اتصال آنتی ژن قوی را نشان داد. محققان این آنتی بادی را در موش ها بررسی کرده اند. باید به خاطر داشته باشند که مدل حیوانی که محققان استفاده کردند لزوماً به این معنی نیست که در انسان کار می کند. با این حال، وقتی توانایی آنتی بادی هیبریدی را در رابطه با دو آنتی بادی دیگر آزمایش کردند، فقط آنتی بادی هیبریدی می تواند موش ها را در برابر آن محافظت کند. این نتیجه متناقض، اینکه پیوند ضعیف تر بین آنتی بادی و آنتی ژن می تواند منجر به بهبود عملکرد شود، محققان را بر آن داشت تا در تمرکز و نتیجه گیری تجدید نظر کنند. شاید باید عملکرد آنتی بادی را اولویت بندی کرد، اگرچه این امر تحقیقات را پیچیده می کند. به طور معمول، قدرت اتصال تمرکز اصلی است، اما اگر آن ها را صرفاً به دلیل اتصال ضعیف تر کنار بگذاریم، خطر نادیده گرفتن بسیاری از آنتی بادی های بالقوه مؤثر را دارد.