سرنخ های دهانی بیماری کرون برای تشخیص به موقع

به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، بیماری کرون (CD)، نوعی بیماری التهابی روده (IBD)، با التهاب مزمن در سراسر دستگاه گوارش مشخص می شود.

تحقیقات اخیر که در مجله پزشکی بالینی ارائه شده است به بررسی تظاهرات دهانی CD می پردازد.

سی دی عمدتا بر دستگاه گوارش تحتانی، به ویژه ناحیه ایلئوکلونیک تأثیر می گذارد. این یک بیماری مزمن است که با دوره های بهبودی و تشدید مشخص می شود و مردان و زنان را به طور یکسان تحت تأثیر قرار می دهد. سی دی یک بروز دووجهی را نشان می دهد که اولین پیک آن بین 20 تا 40 سالگی و دومی بین 50 تا 60 سالگی است.

علت دقیق CD هنوز مشخص نیست، اما به شدت با عوامل ژنتیکی و پاسخ های ایمنی اصلاح شده مرتبط است.

مطالعات ژنومی تظاهرات CD را با جهش های گیرنده NOD-2 مرتبط دانسته اند که بر پاسخ ایمنی در برابر باکتری های روده تأثیر می گذارد. تغییرات در میکروبیوتای مشترک روده، مانند مایکوباکتریوم آویوم پاراتوبرکلوزیس (MAP) یا ویروس سرخک نیز در ایجاد CD نقش دارد.

CD به صورت التهاب دستگاه گوارش ظاهر می شود که اغلب منجر به تنگی روده و فیستول می شود. علائم شایع شامل درد شکم، اسهال مزمن و کاهش وزن قابل توجه است.

ماهیت اسهال می تواند به تعیین دقیق ناحیه آسیب دیده کمک کند: اسهال با حجم زیاد نشان دهنده التهاب روده است، در حالی که اسهال کوچکتر، خونی و حاوی مخاط اغلب نشان دهنده درگیری روده بزرگ است.

علائم دهانی می تواند به عنوان اولین علائم CD عمل کند که تقریباً 9٪ از بزرگسالان و 80٪ از کودکان مبتلا به این بیماری را تحت تأثیر قرار می دهد. ضایعات معمولاً در لب های تحتانی و لثه ها و کمتر در زبان دیده می شوند.

علائم اولیه CD دهان شامل زخم آفت، ادم، درد و قرمزی است. در کودکان مبتلا به سی دی، موکوژنژیویت و زخم شایع است.

CD می تواند منجر به تظاهرات دهانی خاص، از جمله زخم، تغییرات گرانولوماتوز، و شیلیت Miescher لب شود. موکوژنژیویت، تورم دهان، زخم های خطی و سرپیژین و سنگفرش مخاط دهان از جمله تظاهرات خاص است.

درمان سی دی در درجه اول بر تسکین علائم بالینی و آندوسکوپی برای جلوگیری از عوارضی مانند نارسایی روده متمرکز است. درمان های رایج شامل تعدیل کننده های ایمنی، آمینوسالیسیلات ها، کورتیکواستروئیدها و درمان های بیولوژیک (مانند اینفلیکسیماب، آدالیموماب و اوستکینوماب) است.

این بررسی بر اهمیت تشخیص زودهنگام و دقیق CD تاکید می کند زیرا بیماران مستعد ابتلا به سرطان کولورکتال، روده کوچک و موسینوس هستند. تظاهرات دهانی نقش مهمی در شناسایی زودهنگام CD ایفا می کند.