شناسایی مانع ترمیم DNA در بیماران مبتلا به هانتینگتون

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، محققان دانشگاه مک مستر کشف کرده اند که پروتئین جهش یافته در بیماران مبتلا به بیماری هانتینگتون آنطور که در نظر گرفته شده بود، DNA را ترمیم نمی کند و بر توانایی سلول های مغز برای التیام خود تأثیر می گذارد. این تحقیق که در PNAS در 27 سپتامبر 2024 منتشر شد، نشان داد که پروتئین هانتینگتین به ایجاد مولکول های ویژه ای کمک می کند که برای رفع آسیب DNA مهم هستند. این مولکول ها که به نام (PAR) شناخته می شوند، در اطراف DNA آسیب دیده جمع می شوند و مانند یک شبکه، تمام عوامل مورد نیاز برای فرآیند ترمیم را به داخل می کشند. با این حال، در افراد مبتلا به بیماری هانتینگتون، این تحقیق نشان داد که نسخه جهش یافته این پروتئین به درستی عمل نمی کند و قادر به تحریک تولید PAR نیست و در نهایت منجر به ترمیم DNA کمتر موثر می شود. این مطالعه بر اساس یک اکتشاف است که برای اولین بار مشارکت پروتئین هانتینگتین در ترمیم DNA را شرح داد.

محققان سطوح PAR در مایع نخاعی بیماران مبتلا به بیماری هانتینگتون را بررسی کردند و انتظار داشتند که به دلیل سطوح بالاتر آسیب DNA بیشتر باشد، اما در واقع برعکس آن را دریافتند. سطوح بسیار پایین تر بود و نه تنها در نمونه های بیماری هانتینگتون، بلکه در افرادی که حامل ژن هستند اما هنوز علائم ظاهری را نشان نمی دهند. این یک کشف غیرمنتظره بود زیرا محققان قبلاً دریافته بودند که سطح PAR در بیماران مبتلا به سایر اختلالات نورودژنراتیو مانند پارکینسون و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) افزایش یافته است. بیماری هانتینگتون یک اختلال ژنتیکی است که بر مغز تأثیر می گذارد و باعث زوال تدریجی سلول های عصبی می شود. برای فرزندان والدینی که بیماری هانتینگتون دارند، 50 درصد احتمال دارد که این ژن را به ارث ببرند.

مطالعه آینده در مورد تحقیقات هانتینگتون و سرطان

این کشف ارتباط منحصر به فردی با تحقیقات سرطان دارد. داروهایی وجود دارند که تولید PAR به نام مهارکننده های PARP را متوقف می کنند که به عنوان درمان سرطان استفاده می شوند. این ممکن است مشاهدات طولانی مدتی را توضیح دهد که حاملان ژن بیماری هانتینگتون به میزان قابل توجهی میزان سرطان کمتری دارند و ممکن است با اجتناب از سرطان اولیه زندگی، مزیت تکاملی در جمعیت انسانی ایجاد کند. یک مفهوم این است که داروهای کاهش دهنده سطح هانتینگتین جدید که قبلاً در آزمایشات بالینی قرار دارند، ممکن است در خارج از بیماری هانتینگتون برای سرطان مفید باشند. مطالعات آینده باید به کلاس های مختلف داروهای مهارکننده PARP1 مورد تایید FDA نگاه کنند، زیرا ممکن است نه تنها برای بیماری هانتینگتون، بلکه به طور کلی بیماری های نورودژنراتیو نویدبخش باشند.