عجیب ترین بیماری های قرن
به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، زمانی که صحبت از بیماری های مرگبار می شود ذهن مان به سمت بیماری هایی چون سرطان، ایدز، بیماری های قلبی و غیره می رود. غافل از اینکه برخی از این بیماری های کشنده، ارتباطی با هیچ یک از این موارد نداشته و بر اثر عواملی مختلف از جمله اختلالات هورمونی در بدن انسان رخ می دهند. بیماری هایی نادر که با تاثیر بر ظاهر انسان، عواقبی دردناک به همراه خواهند داشت.
بیماری فیل پایی
اولین مورد از بیماری های عجیب این لیست، فیل پایی نام دارد. ۱۲۰ میلون نفر به این بیماری آلوده هستند، و ۴۰ میلیون نفر نیز به شدت با این بیماری درگیر هستند. این بیماری توسط نوعی انگل از دسته نماتودها به نام بروگیا مالایی ایجاد می شود، که از طریق نیش پشه، منتقل می شود. انگل میکروفیلاریا ممکن است از طریق نیش پشه ماده آلوده، به انسان منتقل شده، و وارد جریان خون شود. این انگل به سرعت در بدن تکثیر شده، و در تمام رگ های خونی انسان پخش می شود که حتی ممکن است سال ها در بدن شخص زنده بماند.
تا سال ها علائم این بیماری، بعد از عفونت ظاهر نمی شوند. با انباشه شدن این انگل ها در رگ های خونی، دستگاه گردش خون دچار اختلال و باعث تولید مایعی در بافت های پیرامون آن می شود. این بیماری عجیب در نواحی: پا ها، اندام تناسلی و سینه ها، بسیار شایع تر از دیگر مناطق بدن است.
چشم دومردمکی
چشم دو مردمکی جزو دسته ای از بیماری های عجیب و ناشناخته است که بی شک کمتر به گوش شما خورده است. چشم دو مردمکی به حالتی گفته می شود که فرد در اثر ابتلای به آن به جای داشتن یک بخش رنگدانه دار (عنبیه) در چشم خود، ۲عنبیه دارد. گاهی اوقات عنبیه ها جدا از هم هستند و در برخی موارد به یکدیگر چسبیده اند. این افراد جهان را دوبل می بینند.
بیماری پیری زودرس
پیری زودرس یکی دیگر از بیماری های عجیب جهان بوده که یک اختلال ژنتیکی در کودکان است. این بیماری بسیار نادر است و تنها ۴۸ نفر به این بیماری در جهان مبتلا هستند. ریزش مو، چروک های روی پوست، پوکی استخوان، و بیماری های قلبی از علائم این بیماری هستند که باعث افزایش روند پیری در مبتلایان به این بیماری می شود، که اغلب در سنین ۱۳ سالگی می میرند.
بیماری پوست آبی
استفان بیبوروسکی «Stephan Bibrowski»، که در سال ۱۸۹۱ در لهستان به دنیا آمد، یکی از مبتلایان به این بیماری بود. مادر او تصور می کرد که بیماری او ناشی از مجروح شدن شوهرش به وسیله یک شیر می باشد. مادر استفان او را موجود پلیدی می دانست. و به همین خاطر وقتی استفان ۴ ساله بود، او را به یک گروه نمایشی آلمانی داد. در سال ۱۹۰۱ او به آمریکا رفت و در آنجا هم مشغول نمایش و اجرای حرکات ژیمناستیک شد.
با وجود بیماری و وضعیت محدودکننده ظاهر، از او به عنوان یک جنتلمن خوش پوش و کسی که قادر بود به پنج زبان مختلف صحبت کند، یاد می شود. در سال ۱۹۲۰ او به آلمان رفت و سرانجام در سال ۱۹۳۲ بعد از یک سکته قلبی درگذشت. در سال ۱۹۶۰ در ایالت کنتاکی آمریکا خانواده ای زندگی می کردند که پوست بدن آن ها به رنگ آبی بود. از این رو این خانواده به نام «خانواده آبی» معروف بودند. این ویژگی نسل به نسل در این خانواده انتقال یافت. این بیماری زمانی بروز می کند که فرد بیش از اندازه در معرض ترکیبات شیمیایی نقره قرار گیرد و یکی از بدترین علائم آن آبی شدن پوست یا متمایل شدن رنگ آن به خاکستری است.
بیماری خطوط بلاسکو
در سال ۱۹۰۱ دکتر آلفرد بلاشکو، “پزشک متخصص پوست آلمانی” برای نخستین بار خطوطی را که به طور طبیعی روی پوست همه ی افراد وجود دارند، مورد بررسی قرار داد و مشاهده کرد این خطوط به شکل طبیعی و قرینه در دو سوی بدن گسترش یافته اند و در هر قسمت بدن روند و ترتیب خاصی دارند؛ مثلا در ناحیه ی تنه شکل عرضی داشته، و در کناره تنه شبیه حرف S بوده و در میانه کمر مانند حرف V می باشند. این خطوط در افرادی که به این بیماری دچار هستند، بیرون زده و بر روی ستون فقرات، شکم و سینه به صورت خطوطی ظاهر می شوند.
سندروم خود مرده پنداری
سندروم خود مرده پنداری، یکی از بیماری های عجیب روانی نادر است که در آن بیمار تصور می کند که مرده است (به طور واقعی و یا نمایشی)، وجود ندارد، بدنش متعفن می شود، و یا خون در بدنش وجود ندارد. در موارد پیشرفته بیمار حتی ممکن است فکر کند که نامیراست. سال ۱۸۸۲ این عصب شناس فرانسوی به نام ژولز کوتارد، بیماری را ویزیت کرد که از او به نام مادمازل ایکس در یادداشت هایش نام برده است.
این بیمار باور داشت که نه مغزی دارد، نه سیستم اعصابی و نه معده و روده ای. با همه این کمبودها او اعتقاد داشت که وجودش جاودانی و نامیراست. به خاطر همین اعتقاد، او نیازی نمی دید که غذا بخورد و حتی زمانی که برای وی غذا می آوردند، از خوردن امتناع می کرد. پس مدتی به خاطر گرسنگی مفرط مرد. از این رو سندروم مرده متحرک به افتخار ژول کوتارد کاشف این بیماری، «کوتارد» نامگذاری شد.