مرگ خارپشت های دریایی کارائیب توسط میکروارگانیسم ها

به گزارش روابط پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، از اوایل سال 2022، خارپشت های دریایی به طور مرموزی در سراسر دریای کارائیب در حال مرگ هستند. اکنون دانشمندان می گویند که مقصر اصلی را شناسایی کرده اند: نوعی میکروارگانیسم دریایی نسبتاً بزرگ و تک سلولی به نام سکوتیکوسیلیات ( scuticociliate ).

ایان هیوسون، بوم شناس میکروبی دریایی در دانشگاه کرنل، می گوید: این کشف کمی شگفت انگیز است، زیرا سیلیات ها معمولاً به عنوان عوامل مرگ ومیر جمعی دیده نمی شوند. او می گوید اما شواهدی که در 19 آوریل در Science Advances توضیح داده شد، همگی نشان می دهند که ارگانیسم Philaster apodigitiformis، جوجه تیغی ها را آلوده کرده است. در تمام سال های تحقیق من در مورد بیماری های دریایی، این همان چیزی است که ما 100 درصد به آن اطمینان داریم.

Scuticociliates در سراسر اقیانوس های جهان یافت می شود. با توجه به فراگیر بودن آنها، مشخص نیست که چه شرایطی ممکن است به P. apodigitiformis اجازه دهد تا این اندازه برای جوجه تیغی ها مضر باشد. همچنین مشخص نیست که چگونه باعث عفونت می شود.

در حالی که هیچ درمان در دسترس برای این بیماری وجود ندارد، دانستن هویت پاتوژن امکان توسعه گزینه های احتمالی را فراهم می کند.

در دهه 1980، جوجه تیغی ها در طی یک مرگ بزرگ تقریباً ناپدید شدند که علت آن ناشناخته باقی مانده است.

دهه ها تلاش برای ترمیم، زمانی که یک رویداد مرگ ومیر نگران کننده مشابه در ژانویه 2022 گسترش یافت و هزاران جوجه تیغی را از بین برد، تا حدی پیشرفت کرد. این بار، دانشمندان در سراسر ایالات متحده و کارائیب وارد عمل شدند.

سه تیم به طور مستقل به نتیجه مشابهی در مورد P. apodigitiformis، با استفاده از رویکردهای مختلف رسیدند. تیم هیوسون کل مجموعه ژن های فعال یا رونوشت خارپشت های سالم و بیمار را از ۲۳ مکان در سراسر کارائیب مقایسه کردند. محققان متوجه شدند که برخی از ژن های فعال در رونوشت های خارپشت های بیمار نه از خارپشت ها، بلکه از میکروارگانیسم ها هستند. در همین حال، تیم هایی در فلوریدا و هاوایی اسکوتیکوسیلیات ها را در بافت ها و مایعات خارپشت های بیمار مشاهده کردند که این یافته های ژنتیکی را تقویت کردند.

با نگاهی دقیق تر، سکوتیکوسیلیات ها تمایل داشتند در دیواره های بدن جوجه تیغی های بیمار و در پایه ستون فقرات آنها جمع شوند. میکروارگانیسم ها در جوجه تیغی های سالم وجود نداشتند.

مرحله بعدی جداسازی عامل بیماری زا و آلوده کردن خارپشت های سالم بود. چهار روز پس از عفونت، شش تا از 10 جوجه تیغی آلوده بسیاری از خارهای خود را از دست دادند.

در حال حاضر، مشخص نیست که آیا همان پاتوژن در مرگ دهه 1980 دخیل بوده است یا خیر. تیم هیوسون امیدوار است با نگاه کردن به نمونه های موزه از آن دوره به این سوال پاسخ دهد.