نقش افسردگی در سرطان ریه
به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، یک مطالعه جدید نشان می دهد که بیماران مبتلا به سرطان ریه با افسردگی متوسط تا شدید دو تا سه برابر بیشتر در معرض سطوح التهابی هستند. این نتایج ممکن است توضیح مناسبی باشد برایاینکه چرا بخش قابل توجهی از بیماران مبتلا به سرطان ریه در پاسخ به ایمونوتراپی جدید و درمان های هدفمند پاسخ نمی دهند.این بیماران با سطوح بالای افسردگی در معرض خطر بسیار بیشتری هستند. سطوح افسردگی ممکن است به همان اندازه مهم یا حتی مهمتر از سایر عواملی باشد که با نحوه درمان افراد با سرطان ریه مرتبط بوده است. محققان در کالج پزشکی ایالت اوهایو و مرکز جامع سرطان دانشگاه ایالتی اوهایو - بیمارستان سرطان آرتور جیمز جیمز و موسسه تحقیقاتی ریچارد جی. سولوو، 186 بیمار را که به تازگی سرطان پیشرفته ریه (مرحله چهارم) تشخیص داده شده بود، مورد مطالعه قرار دادند. آنها به بررسی ارتباط سطوح افسردگی با سطوح نشانگر زیستی نسبت التهاب سیستمیک (SIR) در هنگام تشخیص پرداختند.
SIRها شامل سه بیومارکر مرتبط با التهاب در بدن هستند. التهاب بالاتر خطرناک تر است. همه شرکت کنندگان همچنین یک سنجش افسردگی را تکمیل کردند و بخش بزرگی از بیماران حدود 35٪ علائم افسردگی متوسط تا شدید داشتند.
از بین همه بیماران سرطانی، مبتلایان به سرطان ریه جزو افرادی هستند که بیشترین میزان افسردگی را دارند. برای مثال، نسبت پلاکت به لنفوسیت، یکی از نشانگرهای زیستی در این مطالعه است. برای کسانی که علائم افسردگی نداشتند یا علائم خفیف داشتند، 56٪ از بیماران بالاتر از حد مجاز برای سطوح خطرناک التهاب بودند، در مقابل 42٪ میزان پایین تر داشتند. اما برای افرادی که دارای سطوح بالای افسردگی بودند، 77٪ بالاتر از حد برای سطوح بالای التهاب بودند و فقط 23٪ میزان پایین تر را نشان می دهند.
نتیجه مطالعات
این بیماران به شدت افسرده 1.3 تا 3 برابر بیشتر احتمال داشت که سطوح التهابی بالایی داشته باشند، حتی پس از کنترل سایر عوامل مرتبط با سطوح بیومارکر التهاب، از جمله جمعیت شناسی و وضعیت سیگار کشیدن و تجزیه و تحلیل نشان داده بود که سطوح پایه هر سه نشانگر زیستی بقای کلی را پیش بینی می کند. به طور خاص، بیماران با نسبت نوتروفیل به لنفوسیت بالا (یکی از نشانگرهای زیستی التهابی) در مقایسه با افرادی که نسبت التهاب کمتری داشتند، تقریباً دو برابر بیشتر در معرض خطر مرگ در هر مقطع زمانی در دو سال آینده بودند. این مطالعه ارتباط بین افسردگی و التهاب را در زمانی که بیماران برای اولین بار تشخیص داده شدند و هنوز درمان نشده بودند، اندازه گیری کرد. در این مطالعه تعداد بیماران مبتلا به افسردگی با التهاب بالا نسبت به افرادی که سایر شاخص های مرتبط با احتمال حیات ضعیف در بیماران سرطانی داشتند، بیشتر بود. محقق ارشد مطالعه معتقد است برخی پزشکان فکر کنند که افسرده بودن برای بیماران سرطانی طبیعی است، اما این درست نیست. ناراحتی، غمگین بودن و مضطرب بودن از تشخیص سرطان طبیعی است، اما داشتن افسردگی شدید طبیعی نیست. افسردگی را نباید نادیده گرفت. این مطالعه ارتباط قوی بین افسردگی و التهاب را نشان می دهد که هر دو به نتایج ضعیف مرتبط هستند.
