نقش ژنتیک در ابتلا به بیماری لایم

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، بیماری لایم شایع ترین بیماری است که از طریق نیش کنه در آلمان منتقل می شود. اینکه آیا یک استعداد ژنتیکی خاص در ایجاد بیماری نقش دارد و کدام فرآیندهای ایمنی در بدن درگیر است، هنوز به اندازه کافی شناخته نشده است. اگر کنه به پاتوژن Borrelia burgdorferi s آلوده شده باشد. این باکتری ها می توانند از طریق نیش کنه به انسان منتقل شوند و باعث بیماری شوند. سیستم های مختلف اندام ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند: پوست، سیستم عصبی یا مفاصل. عفونت با بورلیا همیشه منجر به بیماری نمی شود و در صورت شیوع بیماری لایم معمولاً می توان آن را با موفقیت با آنتی بیوتیک ها درمان کرد. با این حال، همانطور که محققان کشف کرده اند، برخی از مبتلایان به علائم پایدار مانند خستگی مبتلا می شوند.

تیم تحقیقاتی الگوهای ژنی بیش از 1000 بیمار مبتلا به بیماری لایم را تجزیه و تحلیل کرد و آنها را با الگوهای ژنی افراد غیر آلوده مقایسه کرد. هدف شناسایی گونه های ژنی خاص بود که مستقیماً با بیماری مرتبط هستند. محققان در واقع توانستند یک نوع ژن خاص و قبلا ناشناخته را در بیماران مبتلا به بیماری لایم شناسایی کنند. تیم تحقیقاتی آزمایش های بیولوژیکی و ایمونولوژیک سلولی مختلفی را انجام دادند تا دریابند که این استعداد ژنتیکی چه پیامدهای فیزیولوژیکی خاصی دارد. محققان همچنین دریافتند که بیماران دارای این نوع ژن، آنتی بادی های کمتری علیه Borrelia تولید می کنند. آنها گمان می کنند که در نتیجه نمی توان به باکتری ها حمله کرد و بنابراین بیماری طولانی تر است.

محققان توانستند 34 مکان ژنی مختلف را شناسایی کنند که در تنظیم پاسخ ایمنی بیماران مبتلا به بیماری لایم از طریق مواد پیام رسان، به اصطلاح سیتوکین ها، نقش دارند و همچنین می توانند نقش مهمی در سایر بیماری های ناشی از سیستم ایمنی ایفا کنند. در این تحقیق تمامی ژن های ژنوم انسان در نقشه ژنی به اصطلاح ثبت می شوند. هر ژن در آنجا موقعیت فردی خود را دارد که از آن به عنوان مکان ژن یاد می شود. از آنجایی که نتایج مطالعه اخیر بر اساس یک پایگاه داده بسیار گسترده است، آنها یک مبنای عالی برای رویکردهای تحقیقاتی بیشتر، به عنوان مثال برای بررسی تاثیر انواع مختلف ژن های درگیر بر شدت بیماری لایم، فراهم می کنند.

بروز بیماری لایم در سال های اخیر در نیمکره شمالی افزایش یافته است. تیم تحقیقاتی فرض می کند که حتی در پس زمینه تغییرات اقلیمی باید افزایش بیشتری را در آینده انتظار داشت. این به این دلیل است که معمولاً دماهای ملایم تر احتمالاً فصل کنه ها را طولانی تر کرده و منطقه توزیع کنه ها را افزایش می دهد. گزش کنه بیشتر و در نتیجه موارد احتمالی بیماری لایم بیشتر است. با نتایج مطالعه کنونی، بینش های مهمی در مورد فرآیندهای ژنتیکی و ایمونولوژیکی که به پیشرفت بیماری لایم کمک می کنند، به دست آمد. محققان امیدوارند که بتوان راه را برای توسعه درمان های موثر برای مبتلایان به بیماری لایم با مدت طولانی هموار کرد.