وضعیت اضطراری شیوع آبله میمون

به گزارش روابط عمومی پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، دبیرکل سازمان بهداشت جهانی روز شنبه یکم مرداد با اعلام هشدار حداکثری، شیوع گسترده آبله میمون در بیش از ۷۰ کشور دنیا را «وضعیت اضطراری جهانی» خواند.

با وجود عدم اجماع در میان کارشناسان کمیته اضطراری، تدروس آدهانوم (دبیرکل سازمان جهانی بهداشت) در اقدامی بی سابقه شخصا تصمیم گرفت که آبله میمون را وضعیت اضطراری جهانی بنامد تا به اختلاف نظرها در این باره پایان دهد.

این نخستین بار است که ریاست این نهاد سازمان ملل متحد، به صورت «یک جانبه» و بدون توصیه متخصصان چنین تصمیمی را اتخاذ می کند.

او گفت که به رغم اعلام وضعیت اضطراری جهانی در مورد آبله میمون، شیوع این بیماری فعلا در میان مردان همجنس گرا، به ویژه آن هایی که دارای شرکای جنسی متعدد هستند، عمومیت دارد.

او در تکمیل اظهارات خود افزود که در صورت به کارگیری روش های متناسب و صحیح، توقف گسترش شیوع آبله میمون امکان پذیر است.

پیشتر، یک کارشناس ارشد آبله میمون در سازمان بهداشت جهانی تاکید کرده بود& که هر فردی فارغ از گرایش جنسی خود ممکن است به طور بالقوه در معرض ابتلا قرار بگیرد.

اعلام وضعیت اضطراری از سوی سازمان بهداشت جهانی، بالاترین سطح هشدار این نهاد برای مقابله با تهدیدهای موجود علیه بهداشت عمومی است. با این حال، با پیامدهای فوری همراه نیست.

هدف از آن، اعلام خطر و هشدار به دولت ها است تا برای محافظت از جمعیت خود در برابر بیماری اقدامات ضروری را در پیش گیرند.

در چنین مواردی به دولت ها توصیه می شود که در میان پزشکان و بیمارستان ها آگاهی بخشی کنند تا اقدامات حفاظتی لازم در مواجهه با موارد مشکوک بیماری انجام شود. به علاوه، افراد جامعه در مورد روش های پیشگیری از ابتلا به بیماری آموزش های ضروری را دریافت کنند.

آبله میمون معمولا از طریق تماس فیزیکی نزدیک به فرد مقابل سرایت می کند. عوارض اولیه و معمول این عفونت عموما تب شدید، تاول و جوش های چرکی روی پوست دست ها و پاها و خارش شدید نظیر آبله مرغان است.

سازمان بهداشت جهانی پیش از این در سال ۲۰۲۰، همه گیری ویروس کووید-۱۹ را «وضعیت اضطراری جهانی» اعلام کرده بود.

آبله میمونی این بیماریِ نادر از نوع آبله بوده و توسط ویروس monkeypox ایجاد می شود. آبله میمونی بیشتر در آفریقا یافت می شود، اما در روزهای اخیر درسایر مناطق جهان نیز دیده شده است. آبله میمون علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد می کند و درعرض چند روز بثورات (جوش) روی پوست ایجاد می شود. هیچ درمان اثبات شده ای برای آبله میمون وجود ندارد.

علائم اولیه عبارتند از:

تب که معمولاً اولین علامت است
سردرد
دردهای عضلانی
کمر درد
خستگی
لرز
غدد لنفاوی متورم، که به عنوان لنفادنوپاتی شناخته می شود

پس از ایجاد تب، بثورات پوستی (جوش های چرکین) معمولاً 1 تا 3 روز بعد ظاهر می شوند. بثورات معمولاً موارد زیر را تحت تأثیر قرار می دهد:

پوست صورت که رایج ترین نشانه ی انواع آبله است
کف دست
کف پا
دهان
اندام تناسلی
چشم ها، از جمله ملتحمه و قرنیه

راه های انتشار آبله

آبله میمون از طریق تماس مستقیم با مواد زیر از بدن حیوان یا انسان مبتلا به عفونت پخش می شود:

خون

مایعات بدن

ضایعات پوستی یا مخاطی

قطرات تنفسی برای تماس انسان با انسان

راه های پیشگیری از آبله میمونی

حال که دیدیم بیماری آبله میمونی چگونه سرایت می کند، بررسی راه های پیشگیری از آن قابل فهم تر خواهد بود. برای جلوگیری از ابتلابه ویروس آبله میمون، اقدامات متعددی وجود دارد:

از تماس با حیواناتی که می توانند حامل ویروس باشند (از جمله حیواناتی که بیمار هستند یا در مناطقی که در آنها آبله میمون دیده شده است، زندگی می کنند) خودداری کنید.
بیماران آلوده را از کسانی که درمعرض خطر عفونت هستند، جدا کنید.
پس از تماس با حیوانات یا انسان های آلوده، بهداشت دست را به خوبی رعایت کنید. به عنوان مثال، شستن دست ها با آب و صابون یا استفاده از ضدعفونی کننده دست مبتنی بر الکل.
هنگام مراقبت از بیماران از تجهیزات حفاظت فردی (PPE) استفاده کنید.

روش های تشخیص آبله

علائم آبله میمون با بیماری هایی مثل سرخک، آبله مرغان، سیفلیس، آلرژی، عفونت های باکتریایی پوست و گال تشابهات زیادی دارد و فقط تست های آزمایشگاهی می توانند ابتلابه آبله میمونی را تایید کنند. پزشکان آبله میمون را با چندین روش تشخیص می دهند:

تاریخچه پزشکی: این تاریخچه شامل سابقه سفر شما در روز های گذشته می شود که می تواند به پزشک کمک کند تا میزان خطر ابتلا به آبله میمونی را تعیین کند.
تست های آزمایشگاهی: این تست ها شامل آزمایش مایع از ضایعات یا دلمه های خشک است. این نمونه ها را می توان با استفاده از آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) ازنظر وجود ویروس بررسی کرد.
بیوپسی: & بیوپسی شامل برداشتن یک تکه از بافت پوست و آزمایش آن برای تشخیص وجود یا عدم وجود ویروس است.
آزمایش خون: ویروس آبله میمون برای مدت کوتاهی در خون باقی می ماند. بنابراین، آزمایش خون برای تشخیص آبله میمون خیلی دقیق نیست و معمولا توصیه نمی شود.