ژن درمانی جدید در مورد هدف قرار دادن جهش مرتبط با صرع

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، محققان دانشکده پزشکی یونگ لو لین، دانشگاه ملی سنگاپور (NUS Medicine) در حال کار بر روی درمانی هستند که دارای پتانسیل در درمان بیماران مبتلا به صرع است، یک اختلال عصبی که با تشنج های مکرر به دلیل فعالیت غیرطبیعی مغز تعریف می شود. به رهبری دستیار پژوهشی پروفسور هوانگ هوآ از بخش فیزیولوژی و مرکز الکتروفیزیولوژی در NUS Medicine، آنها یک رویکرد ژن درمانی جدید را برای یک شکل ژنتیکی نادر از صرع آزمایش کرده اند که با جهش در ژن KCNA2 در مغز انسان مرتبط است. یک درمان تخصصی به نام الیگونوکلئوتید آنتی سنس گپمر (ASO) برای هدف قرار دادن و تجزیه اسیدهای ریبونوکلئیک معیوب (RNA) طراحی شده است و در عین حال عملکرد طبیعی ژن را دست نخورده نگه می دارد. استفاده از این RNA درمانی منجر به کاهش قابل توجه پروتئین کانال پتاسیم مشکل ساز کد شده در ژن KCNA2 شد که به بازیابی جریان طبیعی پتاسیم و کاهش فعالیت بیش از حد نورون مرتبط با صرع کمک کرد.

صرع با نورون های بیش از حد تحریک پذیر مرتبط است، و پتاسیم به کاهش سطح تحریک پذیری کمک می کند. کانال پتاسیم کدگذاری شده توسط KCNA2 مانند دری است که جریان یون پتاسیم را در سطح سلول ها کنترل می کند. در مورد جهش یافته، پتاسیم نمی تواند برای کنترل فعالیت نورون آزاد شود که منجر به صرع می شود. درمان اخیر RNA معیوب در ژن را هدف قرار می دهد و روند را درست می کند تا پتاسیم بتواند جریان یابد و سطح فعالیت نورون را تنظیم کند. این مطالعه که در Molecular Therapy—Nucleic Acids منتشر شده است، بر روی نمونه های سلولی آزمایشگاهی انجام شد. کار تحقیقاتی در سال 2021 آغاز شد، زمانی که خانواده نوزادی که از چندین تشنج عمومی که به چندین دارو و درمان های مرسوم مقاوم بودند، به تیم مراجعه کردند.

در حالی که کار تحقیقاتی در مراحل اولیه است و قبل از انتقال به کارآزمایی های بالینی باید آزمایش های بیشتری در مدل های آزمایشگاهی انجام شود، نتایج قابل توجه از این تحقیق این امید را ایجاد می کند که بتوان این درمان را به بیماران مبتلا به صرع شدید ناشی از کانالوپاتی اختلالات ژنتیکی ارائه داد. فن آوری جدید Gapmer که توسط تیم تحقیقاتی روی آن کار می شود، می تواند برای هدف قرار دادن جهش های دیگر در همان ژن یا سایر ژن های کانال یونی تطبیق داده شود که امکان ایجاد درمان های شخصی شده برای مسائل مختلف مرتبط با KCNA2 را باز می کند و به طور بالقوه نتایج امیدوارکننده ای را برای بیماران مبتلا به این بیماری ارائه می دهد. این تحقیق نه تنها به دنبال رسیدگی به چالش های منحصر به فرد ناشی از این جهش خاص است، بلکه از نتایج تحقیقات نیز سرچشمه می گیرد. از آنجایی که این درمان در هدف قرار دادن یک جهش ژنی خاص که باعث صرع می شود، نویدبخش بوده است، امید است که در نهایت گزینه های درمانی جدیدی برای بیماران مبتلا به این بیماری و سایر جهش های ژنی مشابه ارائه شود.