نقش پلی مورفیسم ژن SIRT1 در بیماران مبتلا به التهاب عصب بینایی

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، التهاب عصب بینایی که با اختلالات بینایی دردناک، نقص میدان بینایی و از دست دادن حساسیت کنتراست رنگ در افراد جوان (عمدتاً زنان) مشخص می شود، معمولاً با ام اس (MS) همراه است. ام اس با ضایعات سیستم عصبی مرکزی مشخص می شود که باعث اختلال عملکرد عصبی و سایر شکایات مانند خستگی، درد، افسردگی و اضطراب می شود. این بیماری معمولاً در مراحل اولیه عود می کند، اما بیشتر افراد به مرور زمان به بیماری پیشرونده ثانویه مبتلا می شوند. نشان داده نشده است که درمان بر پیامدهای بلندمدت تأثیر بگذارد. سال هاست که ارتباط بین ON و MS شناخته شده است. در 15 تا 20 درصد از بیماران مبتلا به ام اس، نوریت بینایی اولین رویداد التهابی است و نیمی از بیماران ام اس حداقل یک حمله ON در 15 سال گذشته داشته اند. مانند ON، ام اس یک بیماری چند عاملی است که ژن ها و عوامل محیطی زیادی در پاتوژنز آن دخیل هستند.

Sirtuin 1 (SIRT1) یک ژن شناخته شده است که در قرنیه، عدسی، عنبیه، جسم مژگانی، لایه هسته ای داخلی، لایه هسته ای خارجی و لایه سلول گانگلیونی شبکیه بیان می شود و ممکن است در بسیاری از مدل های تجربی بر توسعه ON و سایر بیماری های عصبی تأثیر بگذارد. تحقیقات جدید نقش مهمی از ژن SIRT1 در پاتوژنز ON و MS در مدل های تجربی نشان داده است. SIRT1 یک داستیلاز وابسته به NAD + است که اجزای مختلف متابولیسم سلولی مربوط به پیری، ترمیم DNA، بیوژنز میتوکندری و آپوپتوز را تنظیم می کند. شواهد فزاینده ای وجود دارد مبنی بر اینکه تعدیل فعالیت SIRT1 توسط القای دارویی یا بیان بیش از حد تراریخته ممکن است در اشکال مختلف بیماری های نورودژنراتیو دارای ارزش درمانی باشد. SIRT1 با فعال کردن TORC1، که یک پروتئین کیناز بسیار حفاظت شده است که تغییرات در اسیدهای آمینه و سطوح گلوکز را با برنامه ریزی مجدد متابولیک رونویسی از طریق عوامل پایین دست خود، و CREB - پروتئین اتصال دهنده عنصر پاسخ cAMP، که یک پروتئین است، با تغییرات در اسیدهای آمینه و سطوح گلوکز همراه می کند، میانجی محافظت عصبی در برابر هانتینگتین جهش یافته است. پروتئین درون سلولی که بیان ژن های مهم در نورون های دوپامینرژیک، مسیرهای رونویسی را تنظیم می کند. ترکیبات فعال کننده SIRT1 از دست دادن نورون های ناشی از استرس اکسیداتیو را در بیماری های دمیلینه کننده CNS ناشی از ویروس کاهش می دهد. در نوریت اپتیک تجربی، فعال کننده های مولکولی کوچک SIRT1، از جمله رسوراترول و ترکیبات پلی فنولی مرتبط، به طور موثری از حدت بینایی و بقای سلول های گانگلیونی شبکیه (RGC) در EAE و بیماری های دمیلینه کننده مرتبط با ویروس محافظت می کنند. نتایج نشان می دهد که داروهای فعال کننده SIRT1 ممکن است نقش خاصی در پیشگیری از آسیب عصب بینایی داشته باشند و نقش گسترده تری را برای این استراتژی در درمان بیماری های مختلف عصب بینایی که ممکن است حاوی یک جزء استرس اکسیداتیو باشند، نشان می دهد. نتایج نشان می دهد که داروهای فعال کننده SIRT1 ممکن است نقش خاصی در جلوگیری از آسیب عصب بینایی داشته باشند و نقش گسترده تری را برای این استراتژی در درمان بیماری های مختلف عصب بینایی که ممکن است شامل یک جزء استرس اکسیداتیو باشد، نشان می دهد.