نقش ژن FKBP5 در اختلالات روانپزشکی

به گزارش واحد ژنتیک پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران، ژن FKBP5 در ایجاد اختلالات روانپزشکی مرتبط با استرس نقش دارد. چند سال پیش، محققان MPI دریافتند که این ماده به طور فزاینده ای در مغز بیماران فعال می شود و می تواند پاسخ استرس را برای همیشه تغییر دهد. بنابراین منطقی است که یک رویکرد درمانی ایجاد کنیم که این ژن را مسدود کند. برای انجام این کار، بسیار مهم است که درک شود که کدام مناطق مغز یا حتی کدام نوع سلول می تواند اهداف بالقوه ای برای مداخله باشد. اندازه گیری متناظر در بافت مغز انسان پس از فعال شدن سیستم استرس هنوز امکان پذیر نیست. تیم MPI موش انسانی شده را به عنوان ارگانیسم مدل برای تحقیقات خود انتخاب کرده است. در این حیوانات، ژن موجود موش با ژن FKBP5 انسانی مبادله شد. نتایجی که محققان از موش ها به دست آوردند با داده هایی که آنها توانستند از مغز و خون انسان به دست آورند، مقایسه شدند.

اپی ژنتیک بسیار مهم است

تغییرات اپی ژنتیک یک مکانیسم کلیدی برای تنظیم ژن ها است. آنها در میان چیزهای دیگر توسط تأثیرات محیطی ایجاد می شوند. استرس، ورزش، رژیم غذایی و خیلی چیزهای دیگر بر فعال شدن یا نبودن ژن های فردی تأثیر می گذارد. این منجر به الگوهای متیلاسیون در بخش های خاصی از DNA می شود. به دلیل شباهت محدود بخش های DNA غیر کدکننده در مدل موش معمولی، بررسی چنین مکانیسم هایی که از تحقیقات انسانی شناخته شده اند، دشوار است. مدل موش انسانی FKBP5 می تواند یک مزیت باشد، اما اپی ژنتیک این مدل قبلاً شناخته نشده بود. دانشمندان MPI اکنون الگوهای متیلاسیون DNA ژن FKBP5 را در مدل انسانی موش بررسی کرده و آنها را با الگوهای انسان مقایسه کرده اند. آنها توانستند شواهدی ارائه دهند که نشان می دهد وقتی ژن FKBP5 انسانی به موش منتقل می شود، الگوهای اپی ژنتیک، به ویژه در مغز، نیز منتقل می شوند. الگوهای متیلاسیون که در موش ها مشاهده می شود شبیه الگوهای انسان است.

به گفته نویسنده اول مقاله اخیر این مطالعه باعث می شود موش FKBP5 انسانی به عنوان یک ارگانیسم مدل برای بررسی بیشتر و تعدیل مکانیزم های بیولوژیکی مرتبط با استرس در مغز مناسب باشد. او به همراه همکارانش اکنون می خواهد دریابد که ژن FKBP5 در کدام مناطق مغز به طور فزاینده ای رونویسی می شود و آیا تفاوت های نوع خاص سلولی وجود دارد یا خیر. همچنین با نگاهی به آینده، الیزابت بایندر، مدیر MPI، می گوید که به تحقیق در مورد مکانیسم های بیولوژیکی مولکولی ادامه خواهند داد تا در حالت ایده آل، یک مسدودکننده FKBP5 بتوان در مقطعی به صورت درمانی استفاده شود.