تست آنتی بادی ضد کاردیولیپین

اطلاعات تکمیلی آنتی بادی ضد کاردیولیپین:

آنتی بادی های ضد کاردیو لیپین (ACA) شایع ترین فرم آنتی بادی های ضد فسفولیپید می باشند. این آنتی بادی ها در جریان مسیر انعقاد نقش مهمی دارند وقتی اتوآنتی بادی ها بر علیه کاردیولیپین تشکیل می شوند، بیمار در معرض خطر تشکیل ترومبوز های راجعه قرار می گیرد. سه نوع آنتی بادی کاردیولیپین عبارتنداز: IgM ,IgG ,IgA آنتی بادی های ضد کاردیولیپین (IgG/IgM) در نزدیک به 40 درصد مبتلایان به SLE یافت شده است. این دو آنتی بادی در مبتلایان به لوپوس القاء شده با دارو و نیز بیماری های خود ایمن (از قبیل سیفلیس، عفونت حاد،...) و کهنسالان سالم نیز ممکن است در مقادیر کمتر وجود داشته باشد. همچنین سکته در جوانان با افزایش سطح این آنتی بادی ها ارتباط دارد. این تست ها جهت تشخیص علت ترومبوز، ترومبوسیتوپنی و سقط جنین های مکرر و نیز جهت بررسی بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک به کار می روند.این آنتی بادی ها در مواردی مانند: سندرم آنتی بادی آنتی فسفولیپید، صرع، بیماری های عفونی، اندوکاردیت دریچه میترال، انفارکتوس جفت، سقط جنین مکرر، ترومبوزهای شریانی و وریدی مکرر افزایش می یابند.

علت انجام تست آنتی بادی ضد کاردیولیپین:

1. تسهیل در تشخیص بیماری لوپوس اریتروماتوز سیستمیک (SLE)

2. تشخیص افتراقی سندرم های ضد فسفولیپید یا شبه لوپوسی مانند ترومبوز عودکننده، سقط جنین مکرر، ترومبوسیتوپنی و و هموراژی شدید

3. مثبت کاذب تست های VDRL یا RPR

روش آزمایشگاهی آنتی بادی ضد کاردیولیپین:

EIA, لوپوس آنتی کوآگولانت یا ضد انعقاد لوپوسی (LA)، کمی لومینوسانس(CL)، RIA، ELISA

آنتی بادی ضد کاردیولیپین Anti Cardiolipin Antibodies, IgG/IgM:

کاردیولیپین یک فسفولیپید یا چربی حاوی فسفر است که در انعقاد خون نقش دارد. آنتی بادی های کاردیولیپین، اتوآنتی بادی های تولید شده توسط سیستم ایمنی هستند که به اشتباه کاردیولیپین های بدن موادی که در بیرونی ترین لایه سلول ها غشای سلول و پلاکت ها قرار دارند را هدف قرار می دهند. این اتوآنتی بادی ها می توانند توانایی بدن در تنظیم لخته شدن خون را به طریقی که خوب شناخته نشده، تحت تأثیر قرار دهند در نتیجه، خون در عروق مختلف بدن لخته می شود. به این بیماری سندرم آنتی فسفولیپید گفته می شود. آنتی بادی های کاردیولیپین، کاردیولیپین ها را مورد هدف قرار می دهند و با افزایش خطر ایجاد لخته های خون نامناسب (ترومبوز) مکرر در رگ ها و شریان ها مانند رگ های عمیق پاها (DVT) یا ریه ها (آمبولی ریوی، PE) همراه هستند. همچنین ممکن است با تعداد کم پلاکت (ترومبوسیتوپنی)، سقط مکرر (به خصوص در سه ماهه دوم و سوم) و زایمان زودرس و پره اکلامپسی را همراه داشته باشند. در نتیجه، خون در عروق مختلف بدن لخته می شود. به این بیماری سندرم آنتی فسفولیپید گفته می شود.