تست آنتی بادی ضد گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز

اطلاعات تکمیلی آنتی بادی ضد گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز:

آزمایش اتوآنتی بادی ضد GAD تشخیص وجود آنتی بادی های گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز را فراهم می کند که شواهد اولیه فعالیت بیماری خود ایمنی را نشان می دهد. تشخیص و اندازه گیری این آنتی بادی در پیش بینی، تشخیص و مدیریت بیماران مبتلا به دیابت مفید می باشد.گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز آنزیمی می باشد که معمولا توسط سلول های جزایر پانکراس تولید می شود. بسیاری از مطالعات نشان می دهد که بیماران مبتلا به دیابت قندی وابسته به انسولین (IDDM) معمولا آنتی بادی هایی علیه گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز و چندین آنتی ژن سلول جزایر دیگر دارند. این با این فرضیه مطابقت دارد که IDDM یک بیماری خود ایمنی است و تولید اتوآنتی بادی از مراحل اولیه ایجاد IDDM است.اتوآنتی بادی ها را می توان در بیشتر موارد, قبل از شروع عدم تحمل گلوکز شناسایی کرد. وجود اتوآنتی بادی های گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز یک نشانگر پیش بینی کننده قوی برای شروع نهایی IDDM است. اندازه گیری آنتی بادی گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز باعث می شود تا بتوان در تشخیص دیابت وابسته به انسولین از غیروابسته به انسولین زمانی که سابقه بالینی مبهم وجود داشته باشد، استفاده کرد. اتوآنتی بادی های گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز اغلب در بیماران مبتلا به سندرم stiff-person (همچنین به عنوان سندرم مرد سفت شناخته می شود) به طور قابل توجهی افزایش می یابد.

علت انجام تست آنتی بادی ضد گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز:

1. تشخیص افتراقی دیابت نوع یک از نوع دو

2. شناسایی افراد مستعد با ریسک بالا به دیابت نوع یک

3. پیش بینی آینده نگر درمان با انسولین در بیماران مبتلا به دیابت بزرگسالان

4. نظارت و مراقبت بیمارانی که پیوند سلول های جزیره ایی پانکراس دریافت کرده اند

5. تعیین حضور آنتی بادی shy;های ضد انسولین هترولوگ با مارکر Insulin Ab

روش آزمایشگاهی آنتی بادی ضد گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز:

RIA, Elisa, Semi-Quantitative Indirect Fluorescent Antibody

آنتی بادی ضد گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز Anti Glutamic acid decarboxylase antibody:

آنزیم گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (GAD) باعث تبدیل گلوتامیک اسید به گاما آمینوبوتیریک اسید است یک نوروترانسمیتر مهاری غالب در سیستم اعصاب مرکزی می باشد. پروتئینGAD،2 ایزومر مولکولی دارد که وزن مولکولی یکی از آنها 65 کیلودالتون (GAD65) و دیگری 67 کیلودالتون (GAD67) است. ژن 65 GAD روی کروموزوم 10 قرار گرفته و در سلول های بتای پانکراس بیان می شود. در بیماران IDDM غلظت های بالای GADA مشاهده می شود و 65 GAD نقش مهمی در پیشگویی دیابت IDDM دارد. سنتز این اتو آنتی ژن در سلول های بتا توسط غلظت های زیاد گلوکز تحریک شده و افزایش می یابد، بنابراین افزایش عملکرد سلول های جزایر بتای پانکراس سبب افزایش بیان ژن و سنتز پروتئین 65 GAD در این سلول ها شده و منجر به تولید آنتی بادی بر ضد آن می گردد (Anti-GAD). در بعضی از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو میزان 65 Anti-GAD افزایش یافته (Anti-GAD مثبت) و بیمار بعد از مدت کوتاهی به انسولین وابسته می شود.