تست آنتی ژن هیستوپلاسما کپسولاتوم

اطلاعات تکمیلی آزمایش آنتی ژن هیستوپلاسما

هیستوپلاسما کپسولاتوم یک قارچ دو شکل است که در گوانو پرندگان یا خفاش یافت می شود. این بیماری در دره های رودخانه اوهایو و می سی سی پی در آمریکای شمالی بومی است و همچنین در آمریکای مرکزی، بخش هایی از آمریکای جنوبی و سایر نقاط در سراسر جهان وجود دارد. بیشتر بیماران از طریق استنشاق کنیدیوم های موجود در هوا به این عفونت مبتلا می شوند. عفونت ها معمولاً بدون علامت یا ناشناخته هستند. شایع ترین تظاهرات برای مواجهه با سطح بالا و سطح پایین به ترتیب هیستوپلاسموز ریوی حاد و تحت حاد است. هیستوپلاسموز ریوی مزمن ممکن است در افراد مبتلا به بیماری مزمن ریوی رخ دهد و سندرم هیستوپلاسموز مدیاستن نیز ممکن است. میزبان های ضعیف سیستم ایمنی در معرض بالاترین خطر هیستوپلاسموز منتشر هستند. اندوکاردیت، پریکاردیت، و عفونت های سیستم عصبی مرکزی تظاهرات کمتر شایع هیستوپلاسموز هستند.

تشخیص دقیق هیستوپلاسموز ضروری است زیرا بیماران اغلب با علائم غیر اختصاصی مراجعه می کنند. علاوه بر این، هیستوپلاسموز معمولاً زمانی که درمان ضد قارچی در اوایل دوره بیماری انجام می شود به خوبی پاسخ می دهد، اما اگر تشخیص داده نشود، می تواند به بیماری جدی تبدیل شود. ارزیابی بیماران مشکوک به هیستوپلاسموز شامل یافته های بالینی و مطالعات آزمایشگاهی است.

روش های آزمایشگاهی تشخیص هیستوپلاسما:

چندین آزمایش مورد استفاده برای تشخیص هیستوپلاسموز شامل کشت، معاینه میکروسکوپی، تشخیص آنتی بادی (به عنوان مثال، سرولوژی)، تشخیص آنتی ژن با روش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA)، و روش های تشخیص مولکولی، مانند سنجش های مبتنی بر واکنش زنجیره ای پلیمراز

تشخیص آنتی ژن هیستوپلاسما توسط ELISA یک آزمایش گسترده برای تشخیص هیستوپلاسموز انجام می شود، به ویژه آنهایی که مشکوک به هیستوپلاسموز حاد ریوی یا منتشر هستند. اولین بار در سال 1986 توسط Wheat و همکاران توصیف شد، این سنجش شامل تشخیص آنتی ژن پلی ساکارید هیستوپلاسما است. این سنجش بیشتر بر روی نمونه های ادرار و یا سرم انجام می شود. حساسیت و ویژگی تست های تشخیص آنتی ژن ادراری (UAg) و تشخیص آنتی ژن سرمی (SAg) بر اساس نوع و میزان عفونت هیستوپلاسما متفاوت است. حساسیت تشخیص UAg بیشتر از تشخیص SAg در بیماران مبتلا به هیستوپلاسموز منتشر است. حساسیت های نسبی تشخیص UAg و SAg در بیماران مبتلا به هیستوپلاسموز حاد ریوی (APH) بسته به مطالعه متفاوت است، با تشخیص UAg حساسیت بالاتر یا قابل مقایسه را نشان می دهد در مقایسه با تشخیص SAg. حساسیت هر دو تست در عفونت مزمن ریوی به طور قابل توجهی کمتر است.

روش فعلی اکثر پزشکان در ارزیابی بیماران مشکوک به هیستوپلاسموز، انجام آزمایش تشخیص آنتی ژن بر روی نمونه ادرار، همراه با آزمایشات آزمایشگاهی اضافی مانند کشت، سرولوژی، یا مطالعات هیستوپاتولوژیک در موارد خاص است. گاهی اوقات، تشخیص آنتی ژن سرم هیستوپلاسما (SAg) همزمان با آزمایش آنتی ژن ادرار (UAg) انجام می شود. مطالعات متعدد در مورد حساسیت و ویژگی تشخیص UAg و SAg نشان داده اند که عملکرد سنجش بر اساس ماهیت عفونت متفاوت است. حساسیت تشخیص UAg برای عفونت های منتشر بالاتر از SAg به نظر می رسد، در حالی که میزان قابل توجهی تفاوت بین تشخیص UAg و SAg برای APH وجود ندارد.