تست اسمیر و کشت گوش

اطلاعات تکمیلی درباره آزمایش اسمیر و کشت گوش:

در بررسی مستقیم مواد حاصل از آسپیراسیون گوش میانی یا ماستوئید، از نظر عوامل باکتریایی و قارچی به صورت مستقیم نیز مورد بررسی قرار می گیرند. بدین منظور از ترشحات چرکی اسمیر تهیه نموده و با رنگ آمیزی گرم به جستجوی مرفولوژی میکروارگانیسم های بیماریزا می پردازیم. رنگ آمیزی کالکوفلور سفید و یا PAS قادرند عناصر قارچی را نمایان سازند. رنگ آمیزی متنامین نقره کارایی بیشتری در تشخیص اکثر گونه های باکتریایی، قارچی و برخی انگل ها دارد. کشت: ترشحات گوش، در محیط های بلاد آگار، مک کانگی آگار و شکلات آگار کشت داده می شوند. برای نمونه هایی که به روش تخلیه مایع گوش میانی با سوزن به دست آمده اند و نیز بیمارانی که مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی یا التهاب ماستوئید هستند، کشت بی هوازی باید در نظر گرفته شود. کشت بر روی محیط شکلات آگار برای جستجوی هموفیلوس آنفلوانزا جهت تشخیص التهاب گوش میانی کودکان حائز اهمیت است.

علت انجام تست اسمیر و کشت گوش:

تشخیص عامل ایجاد کننده عفونت گوش خارجی یا میانی و کمک به درمان مؤثر

روش آزمایشگاهی اسمیر و کشت گوش:

کشت و بررسی مستقیم, Real-Time PCR

اسمیر و کشت گوش_Ear Discharge, Smear and Culture:

این آزمایش میکروب هایی را که می توانند باعث عفونت شوند بررسی می کند. نمونه گرفته شده برای این آزمایش می تواند حاوی مایع، چرک، موم یا خون از گوش باشد. التهاب گوش بیرونی مشابه عفونت پوست و بافت های نرم در سایر نقاط بدن است. التهاب حاد گوش بیرونی می تواند موضعی یا منتشر باشد. بیماری حاد موضعی به صورت تاول های چرکی (پوستول) یا کورک (فورنکول) بروز می نمایدو به طور معمول در اثر استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می گردد. باد سرخ (Erysipelas) ناشی از استرپتوکوک های گروه A نیز ممکن است مجرای گوش بیرونی و بافت های نرم گوش را درگیر نماید. عفونت حاد منتشر گوش خارجی ( بیماری گوش شناگران) در ارتباط با خیس خوردن و نرم شدن بافت گوش در اثر شنا کردن و یا زندگی در شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب می باشد. باسیل های گرم منفی به ویژه سودوموناس آئروژینوزا، در این خصوص نقش مهمی ایفا می کنند. التهاب وخیم گوش بیرونی، عفونتی نکروز دهنده است که به بافت های نرم، غضروف و استخوان های مجاور گوش گسترش می یابد. چنانچه عفونت پیشرفت کند به سیستم عصبی مرکزی یا عروق خونی راه یافته، امکان دارد به وضعیت مخاطره آمیزی بینجامد. به طور خاص سودوموناس آئروژینوزا و نیز باکتری های بی هوازی، بیشتر شرکت دارند.