تست ایمنوگلبولین M

اطلاعات تکمیلی درباره آزمایش ایمنوگلبولین M:

افزایش IgM در سرم نشانه یک بیماری تازه می باشد. افزایش IgM پلی کلونال نشانه عفونت های ویروسی مانند؛ هپاتیت ویروسی یا مونونوکلئوز یا پاسخ اولیه به عفونت های انگلی و باکتریایی است. IgM الیگوکلونال در بیماری واسکولار کلاژن، سندرم نفروتیک، دیس گاماگلوبینمی و سارکوئیدوز مزمن افزایش پیدا می کند.اشخاصی که IgM پایینی داشته باشند بیشتر در معرض ابتلا به لنفوما هستند.

علت انجام تست ایمنوگلبولین M:

1. تشخیص و پایش منوکلونال گاماپاتی و نقص های سیستم ایمنی هومورال

2. افزایش IgM نشان دهنده عفونت یا التهاب در بدن می باشد.

روش آزمایشگاهی ایمنوگلبولین M:

ELISA،RIA ، نفلومتری و ایمنوالکتروفورز, توربیدومتری

Immunoglobulin M:

ایمونوگلوبولین M (IgM) به طور عمده در خون و مایع لنفاوی یافت می شود، این اولین آنتی بادی است که بدن هنگام مبارزه با عفونت جدید می سازد. بیماران مبتلا به هیپر IgM در معرض خطر قابل توجهی برای عفونت های فرصت طلب و مکرر هستند. علاوه بر این، نقص در سیستم ایمنی منجر به کاهش توانایی در شناسایی و مبارزه با سلول های سرطانی و همچنین ناتوانی در ایجاد پاسخ به عوامل بیماری زا می شود. سطوح پایین IgM ممکن است به این معنی باشد که سیستم ایمنی بدن شما به خوبی کار نمی کند. از آنجایی که این آنتی بادی به محافظت در برابر باکتری ها و ویروس ها کمک می کند، داشتن سطوح پایین IgM با خطر بالاتر عفونت های مکرر مرتبط است. آنتی بادی های ایزوتیپ IgM معمولاً به صورت پنتامری یا هگزامری یافت می شوند، که در آن هر مونومر تقریباً 190 کیلو دالتون است که از یک زنجیره mu; سنگین با پنج حوزه (Vmicro;، Cmicro;1، Cmicro;2، Cmicro;3 و Cmicro;4) و یک زنجیره سبک با دو حوزه تشکیل شده است. دامنه ها Vkappa;-Ckappa; یا Vlambda;-Clambda;