تست ایمونوگلوبولین M لپتوسپیرا

اطلاعات تکمیلی درباره آزمایش ایمونوگلوبولین M لپتوسپیرا:

لپتوسپیروزیز یکی از بیماریهای عفونی اسپیروکتی و قابل انتقال بین حیوان و انسان می باشد. آب آلوده حامل باکتری است و لذا این بیماری در مناطق پرباران و در میان حرفه های در تماس با آب آلوده و حیوانات بیشتر مشاهده می شود. علایم بالینی عفونت در 90 درصد موارد غیر اختصاصی و بشکل آنفلونزا بروز پیدا می کنند. لپتوسپیروزیز حاد میتواند چند عضو بدن از جمله کبد (سندرم ویلز), کلیه, ریه و قلب را درگیر نماید. اثرات آن بخصوص بر جنین و در افراد مسن کشنده است

علت انجام تست ایمونوگلوبولین M لپتوسپیرا:

کمک به تشخیص بیماری لپتوسپیروزیس با تعیین کمی آنتی بادی های کلاس IgM بر ضد گونه لپتوسپیرا در سرم با پلاسما

روش آزمایشگاهی ایمونوگلوبولین M لپتوسپیرا:

Qualitative Immunoblot, ELISA

ایمونوگلوبولین M لپتوسپیرا_Leptospira IgM Antibody:

آنتی بادی های IgM به گونه های لپتوسپیرا شناسایی شد که نشان دهنده عفونت اخیر است. وجود آنتی بادی به تنهایی نمی تواند برای تشخیص قطعی عفونت حاد استفاده شود، زیرا آنتی بادی های ناشی از مواجهه قبلی یا عفونت ممکن است برای مدت طولانی قابل تشخیص باقی بمانند. لپتوسپیروز را می توان بر اساس وجود آنتی بادی های IgM توسط Pan Bio ELISA در یک نمونه سرم جمع آوری شده در مرحله حاد بیماری تشخیص داد. یک نمونه نقاهت پس از دو هفته برای تایید نتایج لازم است. لپتوسپیروز یک بیماری باکتریایی است که انسان و حیوانات را درگیر می کند. این بیماری توسط باکتری هایی از جنس لپتوسپیرا ایجاد می شود. در انسان، می تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند که برخی از آنها ممکن است با بیماری های دیگر اشتباه گرفته شوند. با این حال، برخی از افراد آلوده ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. لپتوسپیرا یک اسپیروکت گرم منفی مارپیچی شکل و انعطاف پذیر با تاژک های داخلی است. لپتوسپیرا اینتروگانس سرووارهای زیادی بر اساس آنتی ژن های سطح سلولی دارد. لپتوسپیروز با آنتی بیوتیک هایی مانند داکسی سایکلین یا پنی سیلین درمان می شود که باید در اوایل دوره بیماری تجویز شود. برای افرادی که علائم شدیدتری دارند ممکن است آنتی بیوتیک داخل وریدی لازم باشد.