تست تشخیص HSV به روش Real-Time PCR

اطلاعات تکمیلی درباره آزمایش تشخیص HSV به روش Real-Time PCR:

ویروس های هرپس سیمپلکس از خانواده هرپس ویروس ها هستند که به فراوانی در جوامع انسانی پراکنده اند. این ویروس عامل عفونت های بسیار متنوعی است که معمولاً در بزرگسالان فاقد علائم بالینی واضح هستند. دو تیپ متفاوت ۱ و ۲ از ویروس هرپس سیمپلکس وجود دارد. هر کدام از این دو ویروس در تست های سرولوژی با هم واکنش متقاطع می دهند که این امر تشخیص آنها از یکدیگر را دشوار می سازد.روش های مبتنی بر کشت HSV و روش های سرولوژیکی جهت تشخیص عفونت ویروسی در بیماران چندان کارامد نیستند. روش های مبتنی بر PCR، به عنوان بهترین روش جهت تشخیص به موقع و انجام اقدامات درمانی مناسب شناخته شده است. مطالعات متعدد، توانایی PCR برای ردیابی و شناسایی DNA ویروس هرپس سیمپلکس را در مواقعی که نتایج کشت منفی هستند اثبات کرده اند.

علت انجام تست تشخیص HSV به روش Real-Time PCR:

تشخیص زود هنگام عفونت ویروسی و اقدام برای درمان به موقع بیماری، بدون آن که نیاز به بیوپسی مغز باشد

روش آزمایشگاهی تشخیص HSV به روش Real-Time PCR:

ردیابی مولکولی DNA ویروس هرپس سیمپلکس, , Real-Time PCR کشت ویروس، ردیابی آنتی ژن های ویروسی، تست های سرولوژیکی، روش های مولکولی غیر از PCR شامل Capture Hybrid و هیبریداسیون درجا.

Herpes Simplex Virus Detection:

ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) به دو نوع HSV-1 و HSV-2 طبقه بندی می شود. HSV-1 عمدتاً از طریق تماس دهان به دهان منتقل می شود و باعث تبخال دهان می شود (از جمله علائمی که به عنوان زخم سرد شناخته می شوند)، اما می تواند منجر به تبخال تناسلی نیز شود. HSV-2 یک عفونت مقاربتی است که باعث تبخال تناسلی می شود. مطالعات میکروسکوپ الکترونی (EM) و توموگرافی الکترونی (ET) بر روی HSV-1 نشان داده است که ذرات ویروس دارای شکل کروی با قطر 155 تا 240 نانومتر هستند که هر کدام حاوی یک کپسید ایکوسادرال با قطر 125 نانومتر هستند. حاوی DNA ویروسی است. ویروس هرپس سیمپلکس 1 (HSV-1) و HSV-2 ویروس های DNA دو رشته ای بزرگ هستند که باعث عفونت های پایدار مادام العمر می شوند که با دوره های سکون و بیماری های عودکننده مشخص می شود. در تمام ویروس های هرپس، کپسید به شکل ایکوساهدرال است که از 162 کپسومر تشکیل شده و در هسته سلولی آلوده جمع شده است. هنگامی که یک کپسید بسته تشکیل شد، با DNA ویروس بسته بندی می شود و به سیتوپلاسم منتقل می شود، جایی که رویدادهای مورفوژنتیک بیشتری رخ می دهد.