تست زمان پروترومبین و نسبت بین المللی نرمال شده پرو تایم

اطلاعات تکمیلی درباره آزمایش زمان پروترومبین و نسبت بین المللی نرمال شده پرو تایم:

زمان تشکیل لخته در خون مورد بررسی قرار می گیرد. لخته شدن خون در بدن طی فرایندی که از واکنش های مختلفی تشکیل شده صورت می گیرد. هر کدام از این واکنش ها فاکتورهایی دارند که باید به میزان طبیعی وجود داشته باشند و به درستی عمل کنند. نتیجه آزمایش PT به صورت ثانیه گزارش می شود و با میزان استاندارد مقایسه می گردد. میزان استاندارد PT از یک آزمایشگاه به آزمایشگاهی دیگر متفاوت است. حتی یک آزمایشگاه ممکن است در زمان های متفاوت اعداد مختلفی را به عنوان استاندارد PT گزارش نماید. برای رفع این مشکل و به جهت اینکه بتوان نتایج قبلی و نتایج آزمایشگاه های مختلف را با هم مقایسه کرد معیاری به نام INR ایجاد شده است.

علت انجام تست زمان پروترومبین و نسبت بین المللی نرمال شده پرو تایم:

1. پایش درمان با ضد انعقادهای خوراکی که همراه با شاخص INR گزارش می گردد.

2. سنجش های غربالگری برای شناسایی نقص یک یا تعداد بیشتری از فاکتورهای انعقادی(factors I, II, V, VII, X)

روش آزمایشگاهی زمان پروترومبین و نسبت بین المللی نرمال شده پرو تایم:

(sec) (PT- based) Prothrombin Clot-Based Assay

Electromagnetic Viscosity Detection System

زمان پروترومبین و نسبت بین المللی نرمال شده پرو تایم_Prothrombin Time and International Normalized Ratio:

دو مسیر معمول برای انعقاد خون وجود دارد؛ مسیر داخلی و مسیر خارجی. جهت بررسی صحت عملکرد مسیر خارجی و مسیر داخلی به ترتیب از آزمایش PT و آزمایش PTT استفاده می شود. زمانی که بیماری از داروهای ضد انعقاد استفاده می کند پزشک با درخواست آزمایش PT و INR در فواصل زمانی مختلف از صحت عملکرد سیستم انعقاد و مصرف میزان صحیح دارو مطمئن می شود. همچنین زمانی که فرد نرمالی دچار علائمی از قبیل خونریزی شدید عادت ماهیانه، خونریزی بینی، خونریزی لثه، وجود خون در مدفوع و ادرار و کم خونی مزمن می شود. بیماری های کبدی و نقص عملکرد ویتامین K نیز موجب افزایش زمان لخته شدن خون می شوند.آزمایش زمان پروترومبین (PT) مدت زمان تشکیل لخته را در نمونه خون اندازه می گیرد. INR (نسبت نرمال شده بین المللی) نوعی محاسبه بر اساس نتایج تست PT است. PT/INR و aPTT حساسیت قابل مقایسه ای را برای کمبودهای یک یا چند عاملی در پلاسمای با کمبود مصنوعی نشان دادند، اما PT/INR نسبت به aPTT نسبت به سطوح فاکتور انعقادی پایین در بیماران ترومایی واقعی حساس تر بود (حساسیت 84 درصد در مقابل 50 درصد.)