تست مهار فعال کننده پلاسمینوژن-1

اطلاعات تکمیلی درباره آزمایش مهار فعال کننده پلاسمینوژن-1:

عامل اصلی خنثی شدن و مهار سریع Tissue Plasminogen Activator T-PA در زمان لیز شدن فیبرین می باشد. PAI-1 توسط برخی از سلول ها از جمله سلول های کبدی، سلول های عضله صاف، سلول های چربی و پلاکت ها تولید و در فضای بین سلولی و در جریان خون وارد می شود. در شرایط پاتولوژیک، سایر سلول ها از جمله سلول های توموری، سلول های اندوتلیالی نیز در پاسخ به سایتوکاین های التهابی مقادیر زیادی PAI-1 را ترشح می کنند. مقادیر بیش از حد PAI-1 سبب منع تبدیل پلاسمینوژن به پلاسمین شده و تولید محدود پلاسمین سبب منع برش خوردن و تجزیه فیبرین و در نتیجه تجمع فیبرین در عروق خونی و پایداری لخته خون گردیده و در نتیجه به عنوان عامل خطر جهت ترومبوز و ایست قلبی محسوب می شود. یکی از دلایل افزایش بیش از حد PAI-1 در پلاسما، پلی مرفیسم ۴G/5G در منطقه پروموتری ژن PAI-1 می باشد که به فرم مغلوب به ارث می رسد. این پلی مرفیسم در اثر حذف یک باز گوانین در مقر ۶۷۵- ژن PAI-1 صورت می گیرد. آلل ۴G سبب رونویسی بیش از حد ژن PAI-1 می شود. در عوض فرم وحشی ۵G به فاکتور مهاری متصل می گردد. نقص در اتصال فاکتور مهاری در ژنوتیپ ۴G/4G سبب افزایش ۲۵ درصدی در غلظت PAI-1 در پلاسما نسبت به افراد دارای ژنوتیپ ۵G/5G می گردد.

علت انجام تست مهار فعال کننده پلاسمینوژن-1:

بیماری های قلبی عروقی

ترومبوزهای وریدی شریانی

روش آزمایشگاهی مهار فعال کننده پلاسمینوژن-1:

Real time PCR