تست هپاتیت A، آنتی بادی IgM

اطلاعات تکمیلی درباره آزمایش هپاتیت A، آنتی بادی IgM​:

آنتی بادی علیه HAV به دو شکل IgM و IgG توسط روشهای ایمونواسی قابل شناسایی است. حضور IgM در سرم نشان دهنده حاد یا تحت حاد بودن بیماری است.IgM در حدود ۳ تا ۴ هفته پس از تماس و درست پیش از افزایش آنزیم های کبدی در خون افزایش می یابد. سطح IgM غالباً در طی ۸ هفته به حد طبیعی باز می گردد. حضور IgG در سرم نشان دهنده عفونت سابق به این ویروس و یا دوره نقاهت عفونت می باشد. تقریباً نیمی از مردم در طول حیات خود، دارای این آنتی بادی می باشند که معمولاً فاقد اهمیت بالینی می باشد. سطح خونی IgG تقریباً دو هفته پس از IgM رو به افزایش می گذارد و به آهستگی به حد طبیعی باز می گردد.

علت انجام تست هپاتیت A، آنتی بادی IgM​:

1. تشخیص عفونت حاد و ابتلاء اخیر به ویروس هپاتیتA.

2. افتراق هپاتیت A از انواع دیگر هپاتیت

روش آزمایشگاهی هپاتیت A، آنتی بادی IgM​:

ELISA ,MEIA ,RIA، کمی لومینوسانس

Hepatitis A, IgM Antibody:

ویروس هپاتیت A (HAV) که به عنوان هپاتو ویروس طبقه بندی می شود، یک ویروس RNA متقارن کوچک و بدون پوشش است که بسیاری از ویژگی های خانواده پیکورناویروس را دارد و عامل هپاتیت عفونی یا اپیدمی است که از راه مدفوع- دهانی منتقل می شود.هنگامی که بدن به HAV آلوده می شود، با تولید دو نوع آنتی بادی به ترتیب از خود دفاع می کند: اول IgM که 2 تا 4 هفته پس از عفونت ظاهر می شود و برای 2 تا 6 ماه وجود دارد، سپس IgG که چند هفته بعد ظاهر می شود. IgM و تا آخر عمر فرد وجود دارد. آنتی بادی تولید شده در پاسخ به عفونت HAV مادام العمر باقی می ماند و در برابر عفونت مجدد محافظت می کند. وجود آنتی بادی IgM برای HAV تشخیصی عفونت حاد HAV است. یک تست مثبت برای آنتی HAV تام نشان دهنده مصونیت نسبت به عفونت HAV است اما عفونت فعال از HAV حل شده را متمایز نمی کند.