تست کاهش تترازولیوم

اطلاعات تکمیلی درباره آزمایش کاهش تترازولیوم:

گلبول های سفید پلی مورفونوکلئر (PMN) از جمله نوتروفیلها با فاگوسیت کردن (بلعیدن) ترکیب زرد رنگ نیتروبلوتترازولیوم(NBT)، آنرا به داخل سلول می کشانند. در حضور گونه های واکنشگر اُکسیژن (ROS) در داخل سلول نوتروفیل، ترکیب زرد رنگ NBT احیاء شده و به ترکیبی به نام فورمازون که رنگ بنفش متمایل به آبی است تبدیل می گردد. این اتفاق حداکثر در 10% جمعیت PMN ها رخ می دهد. در بیماران گرانوماتوز مزمن(CGD)، نوتروفیل ها توانایی تولید ROS را نداشته، در نتیجه ترکیب زرد رنگ NBT احیاء نشده و تغییر رنگی ایجاد نمی شود. بیماری CGD ناشی از جهش بر روی بازوی کوتاه کروموزم X (X-Linked) یا یک کروموزم غیر جنسی (اُتوزوم مغلوب) می باشد نوع X-Linkedخود به دو نوع جمعیت نوتروفیلی هموزیگوت و هتروزیگوت تقسیم می شود. در نوع هتروزیگوت فعالیت اُکسیداتیو نوتروفیل ها طبیعی است، و تنها راه شناسایی این افراد از طریق تست های ژنتیکی می باشد. در صورتی که در نوع هموزیگوت فعالیت اُکسیداتیو نوتروفیل ها دچار اختلال می گردد. در نوع اُتوزوم مغلوب بیمار فاقد علائم بالینی می باشد وتنها راه شناسایی این افراد از طریق تست های ژنتیکی می باشد. در بیماران عفونی به دلیل افزایش نوتروفیل ها جهت مبارزه با عوامل میکروبی از جمله گونه های استافیلوکوک آرئوس، سراشیا، سالمونلا ها و گونه های قارچی آسپارژیلوس، تعداد سلول هایNBT مثبت افزایش می یابد.

علت انجام تست کاهش تترازولیوم:

تست NBTبرای ارزیابی اختلال عملکرد انفجار اکسیداتیو نوتروفیل ها در بیماران مبتلا به بیماری گرانولوماتوز مزمن (CGD) بکار می رود. همچنین در افرادی که عفونت های مکرر ( باکتریایی، ویروسی، انگلی و قارچی) در استخوان، پوست، مفاصل، ریه ها و دیگر قسمت های بدن دارند، این تست توصیه می گردد.

روش آزمایشگاهی کاهش تترازولیوم:

فلوسیتومتری, کمی لومینسانس، رنگ آمیزی NBT لام خون محیطی و مشاهدهPMN های رنگ گرفته زیر میکروسکوپ