تست کشت زخم و رنگ آمیزی گرم
اطلاعات تکمیلی درباره آزمایش کشت زخم و رنگ آمیزی گرم:
کشت زخم برای تعیین وجود عوامل بیماریزا در بیماران مشکوک به عفونت زخم است. عفونت های زخم اغلب به وسیله ارگانیسم های چرکزا بوجود می آید، که ممکن است باکتریایی، قارچی یا انگلی باشد. کلیه کشت ها را باید پیش از آغاز درمان آنتی بیوتیکی انجام داد. در غیر این صورت آنتی بیوتیک ممکن است در رشد میکروب در آزمایشگاه تداخل ایجاد کند. با این وجود در مواردی نه چندان اندک پزشک تمایل دارد که درمان آنتی بیوتیکی را پس از انجام کشت زخم، اما پیش از گزارش نتایج کشت آغاز کند. در اینگونه مواقع، انجام یک رنگ آمیزی گرم برای لام حاوی گستره نمونه، بسیار مفید می باشد و در کمتر از 10 دقیقه گزارش خواهد شد.
علت انجام تست کشت زخم و رنگ آمیزی گرم:
- کشت زخم یا بافت نرم هنگامی ضرورت می یابد که زخم یا بافت نرمی دارای علائم عفونت ( مانند قرمزی، گرمی، تورم و درد) باشد.
- در بیماران پس از عمل که دچار تب مداومی با علت ناشناخته می باشند، محل زخم را حتی اگر علائمی دال بر عفونت وجود نداشته باشد، باید مورد بررسی قرار داد و کشت نمود.
- هرگونه ترشح خودبخود از یک زخم یا بافت نرم باید کشت داده شود تا عفونت جهت درمان و حساسیت آنتی بیوتیکی تشخیص داده شود و مناسب بودن اقدامات احتیاطی مربوط به ایزولاسیون زخم و پوست اثبات گردد.
روش آزمایشگاهی کشت زخم و رنگ آمیزی گرم:
کشت و رنگ آمیزی گرم
کشت زخم و رنگ آمیزی گرم_Wound Culture and Gram Stain:
رنگ آمیزی گرم همراه با کشت نمونه از محل آلوده برای شناسایی علت عفونت باکتریایی استفاده می شود. رنگ آمیزی گرم نتایج اولیه ای را در مورد وجود باکتری ها و نوع عمومی آن مانند شکل و گرم مثبت یا گرم منفی بودن آنها ارائه می دهد.انواع مختلف باکتری ها یا گرم منفی یا گرم مثبت هستند. در حالی که لکه های گرم نتایج سریع تری نسبت به کشت باکتری ارائه می دهند، در بیشتر موارد، رنگ آمیزی گرم برخلاف کشت باکتری نمی تواند نوع باکتری را تشخیص دهد. به طور کلی تمام اشکال باکتری ها را به دو گروه گرم مثبت (آبی رنگ) یا گرم منفی (قرمز رنگ) طبقه بندی می کنند. همچنین آگاهی از اشکال ارگانیسم ( مانند کروی، میله ای) نیز می تواند برای تشخیص تجربی ماهیت عامل عفونی بسیار مفید است. پزشک با آگاهی از نتایج رنگ آمیزی گرم می تواند رژیم آنتی بیوتیکی مناسبی را بر اساس تجربیات گذشته خویش در مورد هویت احتمالی ارگانیسم آغاز نماید. اغلب ارگانیسم ها نیاز به زمانی حدود 24 ساعت دارند تا در محیط کشت رشد کنند و گزارش مقدماتی پس از این مدت آماده می شود. گاهی 48 تا 72 ساعت زمان برای رشد و تشخیص ارگانیسم مورد نیاز است.
